घड्याळ जीवनाचे

कशाला हवे घड्याळ

आहेच कुणाला वेळ ।

जगताय ना जीवन

बसवा त्याचाच मेळ ।

बघा हा कोरोना

केला सगळाच खेळ ।

शिकलो म्हणतात किती

सगळीच तर होती भेळ ।

सोशल डिस्टनसिंग 

स्यानिटायझर शब्द न कळे ।

आपलेच गेलेत सोडून

अश्रूंनी ओले डोळे ।

वर्क फ्रॉम होम करा

लावा घराला टाळे ।

बंदिस्त होते श्वास

आत्माही कसा तळमळे ।

नोकरी धंदे किती बुडाले

उपाशी पोटात खळे ।

घर घर करत निघाले सारे

कोण कुणासाठी हळहळे ।

नवीन वर्ष येतंय आता

दिवसा मागून दिवस पळे ।

स्वच्छंद होऊन जगायचे आता

जुन्या वर्षाचे नकोच लळे ।