आयुष्य म्हणजे एक क्षणभराचा विरंगुळा अन् कधीतरी क्षणभर मिळणारा जिव्हाळा

आपट्याची, झाडाची पानं तोडू नका असा संदेश देणारी कविता

निलमंडप का सजविला लावूनी भरजरी झालरी

कुऱ्हाडीचा घाव घालताना का होईना होईन स्पर्श, मिटेल मग डोळे आनंदाने तेही कधीतरी

अमृताशी पैज लावूनिया, फुंकर घाले माय मराठी

कडूगोड आठवणींची गोळाबेरीज करतो आता आणि निरोप हा माझा या सरत्या वर्षाला

फुकून अंगारे-धुपारे रोग बरे होइना

रंग छटांच्या रंग सागरी, रंगमय हे भाव खरे

दोन वेळचे अन्न मिळू दे, नको आता गोड-धोड

स्वप्न उद्याचे आनंदाची पखरण, हृदयी जपावे आठवणींचे कोंदण

सुंदर, बहारदार लावणी

चला मुलांनो चला चला नित्य व्यायाम करू चला....

घर आणि नोकरी ही शेवटी तुझीच चॉईस असते त्यामुळे तुला होणाऱ्या त्रासाची इथे कोणालाच पर्वा नसते

बाप आपल्या दुःखाचं कधीच भांडवल करत नाही

माझ्या एकटेपणाचं ग्रहण सोडवणं, आता आहे तुझ्यावर

अभिमान वाटला ..भारतीय असल्याचा ..ज्या भारतात असा अद्वितीय कलावंत जन्मला.

स्वार्थाशिवाय कामाची दाखवावी एखादी झलक, मारु नयेत नुसत्याच जनहिताच्या गप्पा

मसणात रोजची वारी, ऊर तिलांजलीला फुटे

दुःखच दिलेस दयाघना दाखव दैवरूपी दाखला दीनदुबळ्यांच्या दीनदयाळा दृष्टांत दयाक्षणी दावला....

सावलीवरील एक रचना