पैसे न खर्चं करता आपल्या जवळच असलेल्या सामानातुन कला शिकायची , कोणाला त्रासही न देता, हाती असलेल्या वेळेचा सदुपयोग करायच...

आजोबा उंच, पांढरा शुभ्र धोतर झब्बा घातलेले, हातात काठी... ह्या काठीचा उपयोग उंचावरची फुले तोडतांना होत असे.

माझं जग मलाच सांभाळायचं आहे.. मुलाचं भविष्य घडवायचं तर मलाच पुढाकार घेऊन बदलावं लागेल, माझं मलाच स्वत:चं हे छोटं जग..

माणसाच्या मृत्यूनंतर होणाऱ्या विधींवर टाकलेला दृष्टीक्षेप

उत्तर हो असेल कि नाही माहित नाही... पण अगदी मन लावुन, शांतचित्ताने केलेले काम वर वर निरर्थक वाटल तरी खूप आनंद देऊन जायच!...

आदिवासी पाड्यावरील एका मुलीची प्रेरणादायी कथा

ही पोरगीन माझ नाक कापणार, किती वेळा सांगीतल हिला त्यांच्याकडे जावु नको...

अंधश्रद्धेच्या कल्पना पुसून टाकणारी भयकथा

देव-दानव एकत्र येवुन कलियुगातल्या ह्या माणुस प्राण्याला वठणीवर आणण्यासाठी आता प्रयत्न केलेच पाहिजे

कसे टाकायचे पाऊल त्या नवीन घरात ? हा प्रश्न त्याला सतावत होता.. स्वःताचं घर आहे पण त्याला घरपण देणारी माणसे आता आपल्य...

बँकेत गेली असता, नेहमीच्या काऊंटरवरचे काका वेगळ्याच अवतारात दिसले, पांढरी दाढी व केस वाढलेले.

पुत्रप्रेमा पोटी ते नेहमी त्यांच्या आकांक्षाना प्यादे बनवत गेले... आणि तू अहंकारी कनक लेवून खोटा 'राजा' बनला.

पण बेडुकरावांना हे चुकीचे आहे हे सांगायला जवळपास कोणीच नव्हते.

सोडून कोषातल्या या गाठीगुंता फुलपाखरा समान झेपावले मधुकण, ज्ञानकणाची लयलुट करण्यास!!!

आता माझ्या नाकात चहाचा वास दरवळत होता... कारण आईने चहा घेण्यासाठी हाक मारली होती!!!

एका वस्तुचा वापर वेग वैगळ्या पध्दतीने करायचा असतो हे ही गुपित हळूहळु शिकायला मिळाले... असा हा रेशीम डब्बा, जिव्हाळयाचा ...

पितृ पंधरवडा आला की आठवण होते आपल्या पूर्वजांची. आपलयाला नाही आलीतरी करून देत कोणीतरी - नातलग