ଯୌବନ ଜୁଆର

ଯୌବନର ମିଛ ମୁଖାକୁ ଆବୋରି

ଭାବେ କେଡେ ବଳିଆର

ସଦା ଚଳ ଚଞ୍ଚଳ ସମୟର ଗତି

ଆଜିଅଛି ତୁମ କାଲି ସେ କାହାର ll

ଉପର ବରଡ଼ା ନ ଜାଣଇ ହସୁଛି

ତଳ ବରଡ଼ା ଗଲା ଖସି 

ମଝି ବରଡ଼ା ଏବେ ସେ ସାଜିଛି

ଅନାୟାଶେ ତାବେଳ ଯିବ ଆସି ll

ଯୌବନ ଜୁଆରେ ନ ଉଛୁଳି ତୁହି

କର୍ମକୁ ସଂଯତ କର

ଚାରିଅବସ୍ଥା ଯେ ସଂଯୋଗେ ରଚିଛି ବିହି

ଆଖି ପିଛୁଳାକେ ଯିବ ସରି ସରି ll

ମିଥ୍ୟା ମାନ ଗର୍ବ ଅଭିମାନ କରୁ

ଦୁଇ ଦିନ କୁ ଏଜୀବନ

ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ପ୍ରେମ ହୃଦୟେ ବାସ କରୁ

ଥୟ ଧର ଦେଖି ତୋର ବର୍ତ୍ତମାନ ll

ତତଲା ବାଲିସେ ଅପରାହ୍ନେ ଶୀତଳ ହେବ

କଲା କର୍ମ ସାକ୍ଷୀ ଥିବ

ଯୌବନର ରୋଷେ ବସ ହେବୁ ଯେବେ

କି ଲଭିଲୁ ତୁହି ବସିଭାବୁଥିବୁ ll