Library
ନୃସିଂହ ଜନ୍ମ
ନୃସିଂହ ଜନ୍ମ
ବିଷ୍ଣୁ ବିଶ୍ବ ଚିନ୍ତାମଣି ବିଶ୍ବ ମୋହନ
ବିଷ୍ଣୁ ବିଶ୍ବରୂପ ରୂପ ବିଶ୍ବ ବନ୍ଦନ
ବିଷ୍ଣୁ ବିଶ୍ବ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ସୃଷ୍ଟି କରତ୍ତା
ବିଷ୍ଣୁ ବିଶ୍ବ ଜୀବନ ହେ ବିଶ୍ବ ନିଅନ୍ତା
ବିଶ୍ବ ହେଲେ ବିଷମୟ
ବିଷମ ଅଧର୍ମ ଭୟ
ବିଶ୍ବେ ଜନ୍ମି କର ପ୍ରଭୁ ଧର୍ମ ସ୍ଥାପନ
ବିଷ୍ଣୁ ବିଶ୍ବ ଚିନ୍ତାମଣି ବିଶ୍ବ ମୋହନ
ବିଶ୍ବ ବିଶଜ୍ବଳା ଯେବେ ନପାରେ ସହି
ବିଶ୍ବ ରକ୍ଷା ପାଇଁ ଆସ ବିଶ୍ବେ ଓହ୍ଲାଇ
ଅବତାର ରୂପରେ ଧରାକୁ ଓହ୍ଲାଅ
ମତ୍ସ୍ୟ କଛପ ବରାହ ନରସିଂହ
ବାମନ ପରଷୁରାମ
ରାମ ଆଉ ବଳରାମ
ବୁଦ୍ଧ କଳକୀ ଯେ ଦଶ ଅବତାରେଣ
ବିଷ୍ଣୁ ବିଶ୍ବ ଚିନ୍ତାମଣି ବିଶ୍ବ ମୋହନ
ନୃସିଂହ ଚତୁର୍ଦ୍ଦଶୀର ଲିଳା ଅପାର
ନୃସିଂହ ରୂପେ ବିଷ୍ଣୁ ନେଲେ ଅବତାର
ବୈଶାଖ ମାସ ଶୁକ୍ଳ ଚତୁର୍ଦ୍ଦଶୀ ସେତ
ସ୍ତମ୍ଭରୁ ବାହାରି ପ୍ରଭୁ ହେଲେ ପ୍ରକଟ
ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ ଶିଶୁ ଟିଏ
ପ୍ରଭୁଙ୍କର ଭକ୍ତ ସିଏ
ନୃସିଂହଯେ ରକ୍ଷା କଲେ ତାର ଜୀବନ
ବିଷ୍ଣୁ ବିଶ୍ବ ଚିନ୍ତାମଣି ବିଶ୍ବ ମୋହନ
ହିରଣ୍ୟ କଶ୍ୟପ ନାମେ ଦୈତ୍ୟ ଯେ ଥିଲା
ତପୋବଳେ ଅଭୟ ବର ପାଇଥିଲା
ଦିନରେ କି ରାତିରେ ତା ମୃତ୍ୟୁ ହେବନି
ପଶୁ କି ମଣିଷ ହାତେ ସେ ମରିବନି
ଅସ୍ତ୍ରଶସ୍ତ୍ର ତାର କିଛି
ପାରିବନି କରି କ୍ଷତି
ସୁରକ୍ଷା କବଚେ ଥିଲା ତାର ଜୀବନ
ବିଷ୍ଣୁ ବିଶ୍ବ ଚିନ୍ତାମଣି ବିଶ୍ବ ମୋହନ
ବର ପାଇ ହିରଣ୍ୟ ହେଲା ଦୂରାଚାରୀ
ନାଁ ଶୁଣି ମାଟି ପାଣି ଉଠେ ଶିହିରୀ
ଅହଙ୍କାରୀ ଭାରି ସେ ଥିଲା ଅତ୍ୟାଚାରୀ
ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତା ବିଷ୍ଣୁ ତା ଆଜନ୍ମ ବଇରୀ
ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ ପୁତ୍ର ତାର
ଭକ୍ତ ସେତ ବିଷ୍ଣୁ ଙ୍କର
ବିଷ୍ଣୁ ନାମ ଶୁଣି ଦୈତ୍ୟ କରେ ଗର୍ଜନ
ବିଷ୍ଣୁ ବିଶ୍ବ ଚିନ୍ତାମଣି ବିଶ୍ବ ମୋହନ
ପିତା ର ବଇରୀକୁ ପୁତ୍ର କରେ ପୂଜା
ହରିନାମ ଗାଇଗାଇ ଉଡାଏ ସେ ଧ୍ବଜା
ପିତା ର ଆକଟକୁ ଦିଏ ନାହିଁ ଧ୍ୟାନ
ରାତି ଦିନ ହରିନାମ କରେ ଭଜନ
କୋପରେ ହିରଣ୍ୟ ସେହି
ପୁତ୍ର କୁ ମାରିବା ପାଇଁ
କରିଲା ସେତ କେତେଯେ ଉପାୟମାନ
ବିଷ୍ଣୁ ବିଶ୍ବ ଚିନ୍ତାମଣି ବିଶ୍ବ ମୋହନ
ହରି ଭକତକୁ କିଏ ପାରିବ ମାରି
ସବୁଠାରେ ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ ଗଲା ଉଦ୍ଧରି
ଦିନେକ ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ ସନ୍ଧ୍ୟା ସମୟରେ
ହରିନାମ ଜପୁଥିଲା ବସି ଧ୍ୟାନରେ
ଗର୍ଜି ହିରଣ୍ୟ କଶ୍ୟପ
କହିଲା କରି ସେ କୋପ
କାହିଁ ଅଛି ହରି ତୋର ଦେଖା ତତ୍କ୍ଷଣ
ବିଷ୍ଣୁ ବିଶ୍ବ ଚିନ୍ତାମଣି ବିଶ୍ବ ମୋହନ
ବିଚାରା ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ ଥରହର ହୋଇ
ସ୍ତମ୍ଭ ଟିଏ ଥିଲା ପାଖେ ଦେଲା ଦେଖାଇ
କହିଲା ଅଛନ୍ତି ହରି ଏହି ସ୍ତମ୍ଭରେ
ଦୟାମୟ ପ୍ରଭୁ ମୋର ସ୍ତମ୍ଭ ରୂପରେ
ହିରଣ୍ୟ କଶ୍ୟପ ରାଗେ
ସ୍ତମକୁ ହାଣିଲା ଯେବେ
ଗର୍ବ ଗଲା ଭାଙ୍ଗି କଥା ହେଲା ଗହନ
ବିଷ୍ଣୁ ବିଶ୍ବ ଚିନ୍ତାମଣି ବିଶ୍ବ ମୋହନ
ସ୍ତମ୍ଭୁ ବାହାରିଲେ ପ୍ରଭୁ ନୃସିଂହ ରୂପେ
ହିରଣ୍ୟ କୁ ବିଦାରିଲେ ପକାଇ ଜଙ୍ଘେ
ଦିନ ନୁହେଁ ରାତି ନୁହେଁ ସନ୍ଧ୍ୟା ସମୟ
ମଣିଷ କି ପଶୁ ନୁହେଁ ସେତ ନୃସିଂହ
ଅସ୍ତ୍ର ନୁହେଁ ସସ୍ତ୍ର ନୁହେଁ
ନଖ ମୁନରେ ତ ସିଏ
ଅତ୍ୟାଚାରୀ ଦୈତ୍ୟ କୁତ କଲେ ନିଧନ
ବିଷ୍ଣୁ ବିଶ୍ବ ଚିନ୍ତାମଣି ବିଶ୍ବ ମୋହନ
ବୈଶାଖ ମାସ ଶୁକ୍ଳ ଚତୁର୍ଦ୍ଦଶୀରେ
ବିଷ୍ଣୁ ନୃସିଂହ ଯେଣୁ ଅବତରିଥିଲେ
ସେହି ପବିତ୍ର ତିଥିକୁ ମନେ ପକାଇ
ନୃସିଂହଙ୍କ ଜନ୍ମଦିନ ଧରା ପାଳଇ
ବିଷ୍ଣୁ ମନ୍ଦିରରେ ପୂଜା
ଉଡଇ ଧରମ ଧ୍ବଜା
ଜୟ ନୃସିଂହ ଜୟ ଭକତ ଜୀବନ
ବିଷ୍ଣୁ ବିଶ୍ବ ଚିନ୍ତାମଣି ବିଶ୍ବ ମୋହନ
ହରିଶଙ୍କର ଆଉଯେ ନୃସିଂହ ନାଥ
ନୃସିଂହ ଙ୍କ ଜନ୍ମଦିନେ ଉଛୁଳେ ପୀଠ
ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଶ୍ରଦ୍ଧାଳୁଙ୍କ ଗହଳି ହୁଏ
ଗନ୍ଧମାର୍ଦ୍ଦନ ପର୍ବତ ଉଛୁଳୁଥାଏ
ଯାଗ ଯଜ୍ଞ ରାତିଦିନ
ହୁଏ ଭଜନ କିର୍ତ୍ତନ
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦର୍ଶନେ ମିଳେ ଅଶେଷ ପୂଣ୍ୟ
ବିଷ୍ଣୁ ବିଶ୍ବ ଚିନ୍ତାମଣି ବିଶ୍ବ ମୋହନ
ସ୍କନ୍ଦପୁରାଣରେ ଅଛି କଥା ବର୍ଣ୍ଣନ
ଜଗନ୍ନାଥ ନୃସିଂହ ନୁହନ୍ତି ଅଭିନ୍ନ
ନୃସିଂହ ଯେ ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରର ଆଦି ଠାକୁର
ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ସାରା ପୂଜା ମୂର୍ତ୍ତି ତାଙ୍କର
ଚାରିଦ୍ବାର ଶର ଘରେ
ମୁକ୍ତିମଣ୍ଡପ ଆଗରେ
ଅଛନ୍ତି ନୃସିଂହ ସେ ଆଦି ନାରାୟଣ
ବିଷ୍ଣୁ ବିଶ୍ବ ଚିନ୍ତାମଣି ବିଶ୍ବ ମୋହନ
ଲକ୍ଷ୍ମୀ ନୃସିଂହ ବାଇଶି ହାତ ନୃସିଂହ
ବାଡି ନୃସିଂହ ପୁଣି ଯଜ୍ଞ ନରସିଂହ
ବିଭିନ୍ନ ନାମରେ ବିଜେ ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ରେ
ଅଗ୍ରପୂଜ୍ୟ ପ୍ରଭୁ ସବୁ ପୂଜା ବିଧିରେ
ନୃସିଂହ ଙ୍କ ଜନ୍ମ ଦିନ
ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ପର୍ବ ମହାନ
ସେଦିନ ପ୍ରଭୁ ଦର୍ଶନେ ଜୀବନ ଧନ୍ୟ
ବିଷ୍ଣୁ ବିଶ୍ବ ଚିନ୍ତାମଣି ବିଶ୍ବ ମୋହନ
ମହାଦାରୁ ଦର୍ଶନ ଦେଇଥିଲେ ଯହିଁ
ଚକ୍ରତୀର୍ଥ ଭାବେ କ୍ଷାତ ତୀର୍ଥଯେ ସେହି
ଚକ୍ର ନୃସିଂହ ଆଉ ଚକ୍ର ନାରାୟଣ
ସେ ପବିତ୍ର ସ୍ଥାନକୁ କରନ୍ତି ମଣ୍ଡନ
ନୃସିଂହ ଚତୁର୍ଦ୍ଦଶୀ ରେ
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆଜ୍ଞାମାଳଯେ
ଚକ୍ର ନୃସିଂହେ ଆଗ କରନ୍ତି ଦର୍ଶନ
ବିଷ୍ଣୁ ବିଶ୍ବ ଚିନ୍ତାମଣି ବିଶ୍ବ ମୋହନ
ଚକ୍ରତୀର୍ଥେ ଆଜ୍ଞାମାଳ ଯିବା ପରେଟି
ମୁକ୍ତି ମଣ୍ଡପେ ନୃସିଂହ ବିଜେ ହୁଅନ୍ତି
ସମ୍ମୁଖେ ନୃସିଂହ ପୁଣି ମଣ୍ଡପେ ନୃସିଂହ
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଜନ୍ମଦିନ ହୁଅଇ ପାଳନ
ଭାଗ୍ୟେଥିଲେ ସେହି ଲିଳା
ଚର୍ମଚକ୍ଷୁ ଦେଖେ ଭଲା
ପ୍ରାଣରେ ବୁହେ ସତେ ଶାନ୍ତି ର ପ୍ଲାବନ
ବିଷ୍ଣୁ ବିଶ୍ବ ଚିନ୍ତାମଣି ବିଶ୍ବ ମୋହନ
ନର ଆଉ ସି°ହ ସେଯେ ପ୍ରଭୁ ନୃସିଂହ
ଅବତାର ମଧ୍ୟେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ତେଜ
ଯେମିତି ସେ ଭୟଙ୍କର ସେମିତି ଧୀର
ଶାନ୍ତି ମୁକ୍ତି ଦାତା ସେ ଭାବର ଠାକୁର
ହେ ନୃସିଂହ ପୁଣ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମ
କୃପାନୟନରେ ତୁମ
ଚାହିଁଥିବ ଥିବାଯାଏ ଏଇ ଜୀବନ
ବିଷ୍ଣୁ ବିଶ୍ବ ଚିନ୍ତାମଣି ବିଶ୍ବ ମୋହନ ।
