ଖଞ୍ଜାଖଞ୍ଜି ଦୁଃଖ

କିଏ ଖଞ୍ଜିଛି କେଜାଣି

ଦୁଃଖ ଉପରେ ଦୁଃଖକୁ !

ତଳେ ନିରାସକ୍ତ ମାନମୟୀ ପୃଥିବୀ

ଉପରେ ଅପରିସୀମ ଆକାଶ 

ଆଉ ମଝିରେ ଶୂନ୍ୟ ଅବଧୂତ ।

ଦୁଃଖକୁ ବାଟ କଢେଇ ନଉଚି ଦୁଃଖ

ଦିଗବଳୟରେ ଲୁଚି ଦେଖୁଚି ସୁଖ,

ତା' ଭିତରେ ଉଡି ଯାଉଛି ଜୀବନ ।

ଆକାଂକ୍ଷିତ ମୁହୂର୍ତ୍ତମାନଙ୍କୁ ହରେଇ

ଭାଙ୍ଗି ପଡୁଚି ଦିଅଁର ଘର ।

ପଳାତକର ଆଙ୍ଗୁଠି ସନ୍ଧିରେ 

ଖସି ଖସି ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧାନ ପ୍ରେମ ।

ଚୁପଚାପ ଆଖି ମିଟିକା ମାରୁଚି

ସୈତାନ ଆତତାୟୀ ,

ଯାହାର ଆକ୍ରମଣରେ କ୍ଷତାକ୍ତ ସମୟ ।

କି' ବାଗରେ କେଜାଣି କାଶତଣ୍ଡୀକୁ

ମକଚି ଦେଉଛି ଗାଈ ଗୋଠ ,

ଖଞ୍ଜା ଖଞ୍ଜି ଦୁଃଖମାନଙ୍କୁ ପିଠି କରି

ଫି ବେଳ ମୁଣ୍ଡ ନୁଆଇଁ ପାଦ ଚାପି

ପଶି ଆସୁଚି ଦିଗବଳୟ ସବୁର

ଅସରନ୍ତି ସୁଖ ।।