ଧୂଳି

ଧୂଳି ସାଥେ ମୋର ଜନମ ତାକୁ ଦେହରେ ବୋଳି

ବାଲ୍ୟକାଳ ମୋର କାଟିଲି ସଙ୍ଗୀ ସହିତ ମିଳି ।

ପିତାମାତାଙ୍କର ଚରଣ ଧୂଳି ମଥାରେ ବୋଳି

ଆଗକୁ ବଢ଼ିବି ନିଇତି ବିପଦ ଯିବ ଟଳି ।

ତାହାଠାରୁ ବଳି ଜୀବନେ ନାହିଁ କିଛି ବି ଶୁଭ

ରୂପ ତା' ବଦଳି ସର୍ବଦା ସୁଧା ରୂପେ ଝରିବ ।

ତାକୁ ପାନ କରି ରକତ ମାଂସ ସ୍ବଚ୍ଛ ପାବନ

ଶୁଦ୍ଧତା ଗୀତି ଗାଉଥିବ ମୋ ସୁବାସିତ ମନ ।

ଧୂଳିକଣା ଶୁଭ୍ର ଦିଶଇ ଜଳୀୟବାଷ୍ପେ ମିଶି

ସେମିତି ସେ ଧୂଳି ଝଲସୁଥିବ ଜୀବନେ ଭାସି ।

ତା' ଭିତରେ ମଜ୍ଜି ସରଗ ସୁଖ ଗୋଟାଉଥିବି

ଧୂଳିରେ ଜନମ ଜୀବନ ମୋ' ସାର୍ଥକ ମଣିବି ।

ଅନାଦର କଲେ ସେ ଧୂଳି ସାଜି ଝଡ଼ବତାସ

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଧୂଳିଝଡ଼ ପରିକା ରୁନ୍ଧିଦେବ ନିଃଶ୍ୱାସ ।

କ୍ଷୁଦ୍ର ବୋଲି କେବେ ନଭାବି ବୁଝୁଥିଲେ ମହତ୍ତ୍ଵ

ଲଭିବି ଜିଇଁବା ପାଇଁକି ନିଶ୍ଚେ ସୁଗମ ପଥ ।