சம்பவம்

ஒரு நாள் என் அம்மா சமையலறையில் சமைத்துக்கொண்டிருந்தாள். நான் என் மதிய உணவிற்காக காத்திருந்தேன். திடீரென்று ஒரு செயிண்ட் எங்கள் வீட்டிற்கு வெளியே வந்தார். தனக்கு பசி இருப்பதாகவும், அவருக்கு கொஞ்சம் உணவு தேவை என்றும் கூறினார். அவருக்கு உணவு கொடுக்க என் அம்மா சம்மதிக்கவில்லை. ஆனால் நான் என் அம்மாவிடம் ஒரு ஏழைக்கு உணவு கொடுப்பது ஒரு நல்ல செயல் என்று சொன்னேன்.

முதலில், அவள் என்னுடன் உடன்படவில்லை, ஆனால் என் தொடர்ச்சியான முயற்சிகளுக்குப் பிறகு, அவள் ஒப்புக்கொண்டாள். பின்னர் நான் அந்த புனிதருக்கு உணவு கொடுத்தேன். "உங்கள் வேலையின் பலன் விரைவில் உங்களுக்குக் கிடைக்கும்" என்று கூறினார். எனக்கும் என் அம்மாவுக்கும் அவரது வரிகளின் பொருள் புரியவில்லை. பின்னர் அவர் சென்றார். இரவில், தூங்கும் போது அவரது வரிகளின் பொருளை நான் தொடர்ந்து

நினைத்துக்கொண்டே இருந்தேன். ஆனால் நான் தோல்வியடைந்தேன். செயிண்ட் மீண்டும் வந்த மறுநாள். நாங்கள் மீண்டும் உணவைக் கொடுத்தோம், அவர் மீண்டும் "உங்கள் வேலையின் பலன் விரைவில் உங்களுக்குக் கிடைக்கும்" என்று கூறிவிட்டு அவர் திரும்பிச் சென்றார். இந்த நேரத்தில் நாங்கள் அவரை புறக்கணித்தோம். அவர் மீண்டும் மீண்டும் எங்கள் வீட்டிற்கு வந்து கொண்டே இருந்தார். என் அம்மா "என்ன ஒரு தொல்லை!" நானும் மிகவும் பதற்றமடைந்தேன்.

எனவே, அடுத்த முறை அவர் வரும்போது உணவில் விஷம் சேர்க்க முடிவு செய்து அந்த உணவை அந்த புனிதருக்குக் கொடுத்தோம். திடீரென்று கருணை உணர்வு நமக்குள் எழுந்தது. நாங்கள் அவருக்கு நல்ல மற்றும் சத்தான உணவைக் கொடுத்தோம். அவர் மீண்டும் அந்த வரிகளைச் சொல்லிவிட்டு திரும்பிச் சென்றார். சிறிது நேரம் கழித்து என் தந்தை வீட்டிற்கு வந்தார்.

அவர் மிகவும் சோர்வாக இருந்தார். அவர் எங்களுக்கு மிகவும் பசியுடன் இருப்பதாகவும், அவர் வழியில் மயக்கம் அடையப்போவதாகவும் கூறினார், ஆனால் ஒரு "ஒரு நல்ல செயிண்ட்" அவருக்கு உணவைக் கொடுத்தார். நாங்கள் ஒவ்வொரு நாளும் உணவு கொடுத்த அதே துறவி அவர் என்பதை நாங்கள் உணர்ந்தோம். அவருக்கு விஷம் கொடுத்தால் என் தந்தை இறந்திருப்பார் என்று நினைத்தோம். அவரது வரிகளின் அர்த்தத்தை நாங்கள் புரிந்துகொண்டோம். அந்த சம்பவம் எனது மற்றும் என் தாயின் பார்வையை மாற்றிவிட்டது, அதன்பிறகு நாங்கள் ஏழை அனைவருக்கும் உணவு கொடுத்தோம்.