திருமந்திரம்

4. அகல் இடத்தார் மெய்யை அண்டத்து வித்தைப்

புகல் இடத்து *என்றனைப் போத விட்டானைப்

பகல் இடத்தும் இரவும் பணிந்து ஏத்தி

இகல் இடத்தே இருள் நீங்கி நின்றேனே. 4   இறைவனை வணங்கி அறியாமை நீங்கி நின்றேன். அகன்ற சீவர்களுக்கு மெய்ப்பொருள் ஆனவன். வானுலகுக்கு வித்துப் போன்றவன். அடைக்கலமான இடத்திலே என்னைச் செல்ல விட்டவன். இத்தகு இறைவனைப் பகலிலும் இரவிலும் வணங்கிப் பரவி மாறுபாடுடைய இவ்வுலகில் நான் அறியாமை நீங்கி நின்றேன்.