ଗୀତା ହିଁ ମୂଳ

ନମଇ ହରିଙ୍କ ଚରଣ

ମୁକତି ଦାତା ଭଗବାନ l

ହରିଙ୍କ ପାଦ ପଦ୍ମେ ଧ୍ୟାୟୀ

ଅଜ୍ଞାନ ଦୂର ହୋଇଥାଇ l

ମୁଖ ନିଃସୃତ କୃଷ୍ଣ ବାଣୀ

ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ ଦେଲେ ବଖାଣି l

ଅଷ୍ଟାଦଶ ଗ୍ରନ୍ଥ ସମଷ୍ଟି

ମହାନ ଗୀତା ଗ୍ରନ୍ଥ ସୃଷ୍ଟି l

ଜୀବର ସକଳ କାମନା

ଗୀତାଧ୍ୟୟନେ ଶ୍ରେୟ ସିନା l

ଧ୍ୟାନ ଜ୍ଞାନ କରମ ଯୋଗ

ମାୟାକୁ କରଇ ବିଯୋଗ l

ଗୃହସ୍ଥ ସନ୍ୟାସୀ ହୋଇବ

ନିଇତି ଗୀତା ପଢୁଥିବ l

ଗୀତା ପଢିଲେ ଚିତ୍ତ ଶୁଦ୍ଧି

ଜାଣିବ ଏହା ମହାବିଧି l

ମୋହ ମାୟା କରି ବର୍ଜନ

ଗୀତାକୁ କର ଆଲିଙ୍ଗନ l

ଗୀତାକୁ ପଢିଣ ବୁଝିବ

ପିଲାଙ୍କୁ ନିତ୍ୟ ବୁଝାଇବ l

ବାଲ୍ୟ କାଳରୁ ପଢ ଗୀତା

ହସିବ ଏ ଧରଣୀମାତା l

ଜନମମୃତ୍ୟୁ ମଧ୍ୟେ ଖେଳ

ତରିବା ପାଇଁ ଗୀତା ମୂଳ l

ବିଶ୍ୱ ସ୍ୱରୂପ ଦରଶନେ

ଅର୍ଜୁନ ଜ୍ଞାନ ଉଦେ କ୍ଷଣେ l

ସଂସାରେ ରୁହ ଯେତେ ଦିନ

ଆନନ୍ଦ କରୁଥାଅ ମନ l

ଜନମ ମରଣ ହିଁ ସତ

ଗୀତା ପଠନେ ମୋକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତ l

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟଇ ଗୀତା ଗ୍ରନ୍ଥ

ତା ବିନା ସବୁ ଅଟେ ତୁଚ୍ଛ l

ଗୀତାକୁ ସଭିଏଁ ପଢିବା

ଜୀବନ ସାର୍ଥକ କରିବା l।