ଗୌଣ ସ୍ବପ୍ନ

         

କାଠଭାଡି ସେପଟର ଅପେକ୍ଷାକୃତ ଅନ୍ଧାରିଆ ଜାଗାରେ ସ୍କୁଲ୍ ବସ୍ତାନିଟିକୁ ତଳମୁହାଁ କରି ଝାଡିଦେଉଥିଲା ବେଳେ ଲିଟାକୁ ଦେଖିଦେଲା ତା ନାନୀ ।

- କଣ କରୁଚୁ ଏଠି ? ରହରେ ପୁଅ ବୋଉକୁ ଡାକୁଛି ଏଇନା ?

-ନାଇଁ ନାନୀ ଡାକେନା । ଡାକିଥିବୁ ତ ମୁଁ ଆଉ ତୋ ସାଙ୍ଗ ହେବିନି । ଲୁଚେଇକି ଶିକାରୁ ଆଉ ବରକୋଳି ଆଚାର ଆଣି ଦେବିନି । ଅଭିମାନ ଭରା ଧମକ୍ ଦେଲା ଲିଟା ।

- କଣ କରୁଛୁ ଆଗ କହ ? ଜିନା ପଚାରିଲା ।

କାଲି ନଟା ଆଡେ ଯାଇଥିଲି । ସେ ଯୋଉ ଶାଳବଣୀ ନାହିଁ ତା ଆରପଟେ ମେଞ୍ଚେ କଢି । ଆଜି ଫୁଟି ଯାଇଥିବ ,ଚାଲ୍ ଯିବା ଆଣିବା। ନିଜ କହରା ନୁଖୁରା ଚୁଟି କୁଣ୍ଡାଉ କୁଣ୍ଡାଉ ଲିଟା କହିଲା ।

- ତୁ ସ୍କୁଲ୍ ବନ୍ଦ କରି ଛତୁ ତୋଳିବାକୁ ଯିବୁ। ସେଦିନ ଭଳିଆ ବୋଉ ବାଡେଇବରେ ପୁଅ । ମୁଁ ଯିବିନି ଜମା ।

- ଆଲୋ ହୁଣ୍ଡି ସେଦିନ ବୋଉ ସିନା ମାଇଲା । ମୋ ହାତରୁ ପଇସା ନେଲାବେଳେ ଦାନ୍ତ ଚିପି ଚିପି ହସି ଦେଇନଥିଲା ।

- ହଁ ଯେ ।

- ଚାଲ୍ ଶୀଘ୍ର ଯିବା ଭାରି । ସେ ଡାଙ୍ଗି ବୁଢ଼ୀ ଭାରି ଟାଉକା । ତା ବିଲେଇ ଢିମାରୁ କିଛି ଲୁଚିବନି । ଚାଲ୍ ସିଏ ପହଞ୍ଚିବା ଆଗରୁ ଆମେ ନେଇ ଆସିବା ।

ହଉ ଚାଲ୍ ଚାଲ୍ । ଜିନା ଖାଲି ବ୍ୟାଗଟିକୁ ଚାରି ଚଉତା କରି ତା ଚୁନି ପରି ଘୋଡି ହୋଇ ଥିବା ନାଲି ଗାମୁଛା ତଳେ ଲୁଚେଇ ଦେଲା । ଆଉ ବିଛାଡି ପଡ଼ିଥିବା ବହିଖାତାକୁ କାଠଭାଡି ତଳକୁ ଠେଲି ଦେଲା ।

ଲିଟା ଆଉ ଜିନା ଚୁପ୍ କିନା ବାରି ବାଟେ ବାହାରି ଗଲେ ନଟା ଆଡେ ।

ଛତୁ ତୋଳିବା ବେଳେ ଜିନା ପଚାରିଲା । ହଇରେ ଏ ପଇସା ତ ବୋଉ ନେଇଯିବ । ଆମକୁ ଦବନି । କଣ କରିବା ?

- ନା ଆଜି ଦେବାନି ।

- କଣ କରିବୁ । 

- ମୋ ପାଇଁ ଜିନ୍ ପ୍ୟାଣ୍ଟ୍ କିଣିବି । ସେ ଚିଣ୍ଟୁ ଯେମିତିଆ ପିନ୍ଧୁଚି ।

- ମୋତେ ଦବୁନି ?

- ବଳିଲେ ସିନା ।

 ଲିଟା ଉତ୍ତର ଶୁଣି ମୁହଁ ଶୁଖିଗଲା ଜିନାର ।

ତା ଝାଉଁଳା ମୁହଁକୁ ଦେଖି ଫେଁ କିନା ହସି ଦେଲା ଲିଟା । ଆଲୋ ହୁଣ୍ଡି ମୁଁ ପରା ମଜା କରୁଥିଲି । ଏ ପଇସାରେ ତୋ ପାଇଁ ଯନ୍ତ୍ରବାକ୍ସ ଆଣିବା। ତୋର ପା ଚେପା ହେଇ ଯାଇଛି ।

- ଜିନା ମୁହଁ ଉଜ୍ଜଳ ଦିଶିଲା । ହଉ ହଉ ଜଲଦି ଜଲଦି ତୋଳ । ଖୁସିର ଚମକ୍କୁ ହୁକୁମର ଶବ୍ଦ ଭିତରେ ଲୁଚେଇ ଦଉଥିଲା ସେ ।

ଛତୁ ତୋଳି ସେମାନେ ରାସ୍ତାକଡ ବୁଢ଼ା ବର ତଳେ ବସିଗଲେ । ଜିନା ତା ଚୁନୀ ନାଲି ଗାମୁଛାକୁ ତଳେ ପାରି ଦେଲା । ଲିଟା ଶାଳ ପତ୍ର ମେଞ୍ଚେ ତୋଳି ଆଣିଥିଲା । ତାକୁ ପାରିଦେଇ ଛତୁ ଥୋଇ ଦେଲା ସେଥିରେ । ତା ପାଣି ପିଆ ସ୍କୁଲ୍ ବୋତଲରୁ ପାଣି ଅଞ୍ଜୁଳାଏ ଛିଞ୍ଚି ଦେଲା ଛତୁ ଉପରେ । ଆଉ ପୋଖତ ବେପାରୀ ଙ୍କ ପରି ଛତୁ ନିଅ ଛତୁ ... ସଜ ସଜ ... ଛତୁ ନିଅ ଛତୁ ବୋଲି ରାସ୍ତାରେ ଯାଉଥିବା ଗାଡ଼ି ମାନଙ୍କ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଡାକ ଟେ ମାରି ଦେଲା । 

 ଅନେକ ସମୟ ପାରେ ଗୋଟେ ନାଲିଆ ମାରୁତି ତାଙ୍କ ପାଖେ ଆସି ରହିଲା । ଟିକେ ସଜାଡି ହୋଇ ପଡ଼ିଲା ଜିନା । ଗାଡ଼ିରୁ ଓହ୍ଲେଇ ପଡ଼ିଲେ ଜଣେ ସମ୍ଭ୍ରାନ୍ତ ଦିଶୁଥିବା ମହିଳା ।

- କିରେ ଛତୁ କେତେ ନଉଚୁ ? ମହିଳା ଜଣକ ପଚାରିଲେ ।

- ଠୋଲା ଚାଳିଶି ।

- ଏତେ କଣରେ । ତିରିଶି ନେ ।

ଲିଟା ମନା କରି ଆସୁଥିଲା କି ଜିନା କହିଲା ଦିଦି କେତେ ନେବେ ।

- ଦେ ଦି ଠୋଲା ।

- ହଉ ନିଅ । 

    ମହିଳା ଜଣକ ପର୍ସ ଖେଳାଇ ଗୋଟେ ପଚାଶ ଟଙ୍କିଆ , ଆଉ ଗୋଟେ କୋଡ଼ିଏ ଟଙ୍କିଆ ବଢେଇଦେଲେ ।

- ସତୁରୀ କ'ଣ ଅଶି ହେଲା ପା । ଲିଟା ଶବ୍ଦରେ କୋମଳ ବିରୋଧଟିଏ ଥିଲା ।

 ଆରେ ଆଉ ନାହିଁ । ପାଁଶ ଟଙ୍କିଆ । ଚେଞ୍ଜ ଦେବୁ ।

- ଥାଉ ସେତିକି ଦିଅ ଦିଦି । ଜିନା ତାଙ୍କ ହାତକୁ ଛତୁ ଦେଇ ପଇସା ଆଣିଲା ।

ସେ ମହିଳା ଙ୍କ ଗାଡ଼ି ବୁଲାଣିରେ ନଦେଖା ଯିବା ଯାଏଁ ଲିଟା କଟମଟ କି ଚାହିଁରହିଥାଏ ଜିନାକୁ ।

ମୋ ସୁନାଟା ଲୋ ରାଗେନି । ତୋ ପାଖେ ପାଁ ଶହ ଟଙ୍କା କଣ ଚେଞ୍ଜ ଥିଲା ।ଜିନା ବୁଝୋଉଥିଲା ତାକୁ ।

ନଥିଲା ତ କ'ଣ ହେଲା ।ଏ ଥରକ ଦେଲୁ ତ ଦେଲୁ ଆଉ ଦେଲେ ଦେଖିବୁ । ଏଇ ଥରକ ଛାଡ଼ି ଦେଲି । ରାଗରେ ଗର ଗର ହେଉଥିଲା ଲିଟା ।

ସେ ରାଗର ନୀରବ ବିଦ୍ରୋହ ଚାଲିଥିଲା ଦି ଜଣ ଙ୍କ ଭିତରେ କିଛି ସମୟ ଯାଏଁ ନିଃଶବ୍ଦରେ । ଅନେକ ଗାଡ଼ି ଯାଉଥିଲେ ବି ଲିଟା ଆଉ ବେପାରୀ ଙ୍କ ପରି ଡାକୁନଥିଲା କି ଜିନା ସଙ୍ଗେ କଥା ବି ହଉନଥିଲା ।

କେତେ ସମୟ ପରେ ଜିନା ଟିକେ ଚିମୁଡି ଦେଲା ତା ଜଙ୍ଘକୁ ।

କାହିଁ ଲାଗୁଛ ମୋ ସଙ୍ଗେ ମଧୁର ଆକଟରେ ଆକେଟିଲା ଲିଟା ।

ହଉ । ହେଇ ଦେଖ ଏ ଦୂରରେ ଯୋଉ ଧଳା ଗାଡ଼ିଟା ଆସୁଛି , ଦେଖିବୁ ସିଏ ନିଶ୍ଚେ ଛତୁ ନବ । ମୋର ଯନ୍ତ୍ରବାକ୍ସ ଦରକାର ନାହିଁ । ସବୁ ଛତୁ ବିକ୍ରି ହେଲେ ତୋ ପାଇଁ ଜିନ୍ ପ୍ୟାଣ୍ଟ୍ କିଣିବା । ହେଲା । 

      ଜିନା ଆଶ୍ୱସ୍ତି ଓ ଭରସାର ମଞ୍ଜିଟିଏ ପୋତୁ ଥିଲା ଲିଟାର ମନରେ । 

    ସତକୁ ସତ । ସେ ଧଳା ଗାଡ଼ିଟା ତାଙ୍କରି ଆଡେ ମାଡି ଆସୁଥିଲା ।

    ଛ ପ୍ ପ୍ ପ୍........

         ଖଣ୍ଡେ ଦୂରକୁ ଛିଟିକି ପଡ଼ିଲା ଜିନା । ତା ଗୋଡ଼ ତଳକୁ ଆଉ ହଲଚଲ ହୋଉନଥିଲା । କିଛି ଲୋକଙ୍କ ପାଟି ଶବ୍ଦ ଖାଲି ଶୁଭୁଥିଲା । ଆଖିକୁ ଝାପ୍ସା ଦିଶିଲା ତା ବିନ ଦାଦି .... ଆହୁରି ଅନେକ ଲୋକ...।ନିଶ୍ଚେ ତାକୁ ଖୋଜୁଥିବେ .... ଛତୁ ପାଇଁ.... । ଟାଆଁସିଆ ଖରାବେଳ ଟାରେ ତା ଆଖିରେ ଘୋଟି ଆସୁଥିଲା କେମିତିକା ଗୋଟେ ବହଳିଆ ଅନ୍ଧାର ।

ରାସ୍ତା ସାରା ଛିଟିକି ପଡ଼ିଥିଲା .....

ଲିଟା ....ରକ୍ତ ...ଛତୁ ....

ଛତୁ...ରକ୍ତ...ଲିଟା... ଆଉ କିଛି ଗୌଣ ସ୍ୱପ୍ନଙ୍କ ଭ୍ରୁଣ .....।