સર્જનહાર

બનાસકાંઠા જિલ્લાના દિયોદર તાલુકામાં તાલુકા મથકથી બે કિલોમીટરના અંતરે આવેલી ગોળિયા (વખા) પ્રા.શાળા તા-૦૧/૧૦/૧૯૭૮થી અસ્તિત્વ ધરાવે છે. મુળ વખા ગામથી છૂટા પડેલા માળી જ્ઞાતિના લોકોએ પોતાના બાળકો ૧ થી ૫ સુધી પ્રાથમિક શિક્ષણ મેળવી શકે તે હેતુથી ગામને અડીને આવેલા ભોમાજી રાવતાજી માળીના ખેતરમાં એક વર્ગખંડથી શાળા શરુ કરેલી. પરંતુ આ વિસ્તારના લોકો મુખ્યત્વે હીરા ઘસવાની કામગીરી સાથે સંકળાયેલા હતા. તેથી છોકરાઓને શાળામાં ભણવા મોકલવા કરતાં પોતાના વ્યવસાયમાં જોડવાનું વધારે પસંદ કરતાં. વળી દીકરીઓને ઘર કામમાં રોકી રાખતા. તેથી શરૂઆતમાં આ શાળામાં વિદ્યાર્થીઓની જૂજ સંખ્યા અને માત્ર એક શિક્ષક જ હતા. પરંતુ સરકારશ્રીના શાળા પ્રવેશોત્સવ અને કન્યા કેળવણી મહોત્સવ થકી શિક્ષકોએ જન-જાગૃતિના પ્રયત્નો કરતાં શાળામાં બાળકોની સંખ્યા વધી. પરિણામે વધુ વર્ગખંડ નિર્માણ કરવાની જરૂરીયાત ઊભી થઈ. એ માટે વર્ગખંડ મંજૂર પણ થયા. પણ પ્રશ્ન હતો વર્ગખંડ બાંધવા માટે જમીનનો. 

        એ માટે શાળાના આચાર્યશ્રી બાબુભાઈ પ્રજાપતિએ કમર કસી. તેમણે શાળામાં વિવિધ સાંસ્કૃતિક પ્રવૃતિઓમાં લેખિત આમંત્રણ પત્રિકાઓ પાઠવીને વાલીઓને શાળામાં આકર્ષ્યા. પછી લોકોના દિલ જીતી વર્ગખંડ નિર્માણ માટે શાળામાં જમીનની આપવા માટે લોકોને પ્રોત્સાહિત કરવાનું શરુ કર્યું. શરૂ-શરૂમાં ગામની ભાગોળે આવેલી પડતર જમીનનો ઉપયોગ કરવાનું નક્કી થયું. પરંતુ એક બાજુ હાઈવે અને બીજીબાજુ પાણીથી ભર્યા ઊંડા તળાવવાળી આ જમીન શાળાના વાતાવરણ માટે ભયરૂપ હતી. આથી ગામના શિવાલયના પ્રાંગણમાં વર્ગની હંગામી વ્યવસ્થા કરવામાં આવી. સમય જતા શિક્ષકોના પ્રયત્નો અને શાળાના ગુણવત્તાવાળા વાતાવરણથી પ્રભાવિત થઈને ગામ લોકો એ શાળા માટે જમીન આપવાનો નિશ્ચય કર્યો. જેના ફળસ્વરૂપે ગામના વાતની માળી મંછાજી હરજીજી એ પોતાના ગરથારની જમીન શાળાને રૂ.૨૦ના સ્ટેમ્પ પેપર પર દાનમાં લખી આપી. મંછાજીના આ પગલાથી પ્રેરાઈને માળી કસ્તુરજી ખેમાજી એ પણ પોતાના ગરથારની જમીન શાળાને વર્ગખંડ માટે દાન આપી. હવે જમીનનો પ્રશ્ન હાલ થતા શાળામાં બે વર્ગખંડ, મધ્યાહન ભોજન શેડ, કુમાર-કન્યાના ટોયલેટ બ્લોક, દરવાજા સાથેનો કમ્પાઉન્ડ વોલ તૈયાર થયો. જે શાળાના વિભાગ નંબર બે તરીકે વિકાસ પામ્યો.