பாரதியார்

நீயே சரணம்நின தருளே சரணஞ் சரணம்

நாயேன் பலபிழை செய்து களைத்துனை நாடிவந்தேன்

வாயே திறவாத மௌனத் திருந்துன் மலரடிக்குத்

தீயே நிகர்த்தொளி வீசுந் தமிழ்க்கவி செய்குவனே.