ନଜର ପାରେନି କହି

ଆମ ଏ ସଂସାର ଗଜବ ମନ୍ଦିର

ହୃଦୟ ପାଇବ କାହିଁ !

କିଏ ବା ନିଜର କିଏ ଅବା ପର

ନଜର ପାରେନି କହି ।

ବେଳେବେଳେ ପର ଏତେଯେ ନିଜର,

ଲାଗେ ଅତି ଆପଣାର ।

ରକତ ଚିହ୍ନେନା, ମନକୁ ବୁଝେନା

ମନ ବୁଝେ ସେଇ ପର ।

ନିଜ ନଜରରେ ସଭିଏଁ ନିଜର

ମମତା ମନ୍ଦିର ମୂର୍ତ୍ତି ।

ଲୁହ ପିଇ ପିଇ ଲହୁ ଦେଇ ଦେଇ

ରଚି ହୁଏ ନିଜ କୀର୍ତ୍ତି ।

ସେ କୀର୍ତ୍ତି ବି ଦିନେ ମାଟିରେ ମିଶଇ

ଘୃଣ୍ୟ ସଜାଏ ସମାଜ ।

କାହିଁକି ତା'ହେଲେ ଜୀବନ ଦେବାକୁ

ପର ପାଇଁ ସଜ ବାଜ ?

ରୁଧିର ଯାହାର ପର ଉପକାର

କୃତିର ସଙ୍ଗୀତ ଗାଏ ।

କେମିତି ବଞ୍ଚିବ ନ କରି ଅନ୍ୟର

ପାଇଁ ଉପକାର ସିଏ !