ମହିଳା ଦିବସର ଅନୁଚିନ୍ତା

ମାଇପୀ ଜାତିର ଉତ୍ଥାନ ପାଇଁକି

ମୋଠାରୁ ଅଧିକ ଭାବିଛି କିଏ

ଏଇ ଦେଖ ତୁମେ ଆସିବା ଦିନଠୁ

କେଡେ ସରାଗରେ ରଖିଛି ପ୍ରିୟେ ।

ଯାହା ଶିଖିଥିଲ ବାପଘରେ ତୁମ

ଏଇଠି କାମରେ ଲାଗିଲା ନାହିଁ

ପ୍ରତିଟି କଥାରେ ବଲବଲ ହୋଇ

ମୋହରି ମୁହଁକୁ ରହିଲ ଚାହିଁ ।

ଥାଉ ବା ନଥାଉ ଆଖିରେ ନଦେଖି

ସରିଲା କହିଲେ ଜାଣି ନଜାଣି

ପକେଟ ଅଣ୍ଡାଳି ଦୋକାନକୁ ଧାଇଁ

ଉଧାର ହେଲେ ବି ଥୋଇଲି ଆଣି ।

କି ପାଠ ପଢିଛ ମାଷ୍ଟରକୁ ଜଣା

କେମିତି ଏଯାଏଁ ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହେଲ

ପଚାରିଲେ କିଛି ମୁହଁ ମୋଡି କୁହ

ଏସବୁ ପାଇଁକି ଅଛି କି ବେଳ ।

ଛାତ୍ର ଜୀବନରେ ବହୁତ ଦେଖିଛି

ଶିକ୍ଷକ ଉଦାର ଝିଅଙ୍କୁ ବେଶି

ସାକ୍ଷାତକାରରେ ଚାକିରି ବି ଥୁଆ

ହସି ଦେଲେ ଟିକେ ଫାଇଲ୍ ପେଶି ।

ମୁଖପୁସ୍ତିକାରେ ଯାହା ହେଉ ପଛେ

ନାରୀ ଜଣେ ଯଦି ଦେଇଛି ଲେଖି

ଘଣ୍ଟାଏ ଭିତରେ ଲାଇକ୍ କମେଣ୍ଟ

ଉଛୁଳି ପଡଇ ପାରୁଛି ଦେଖି ।

ନେତ୍ରୀ ସାଜିଗଲେ ମହିଳା ପଛରେ

ଅନୁଗାମୀଙ୍କର ହିସାବ ନାହିଁ

ରାଧା ମାଆଙ୍କର ପଛରେ ବାବାଜୀ

ଗୋଡାନ୍ତି ନାଲିଆ ଅଧର ଚାହିଁ ।

ତଥାପି ଦେଖୁଛି ମହିଳା ପଛୁଆ

ବଦଳିବ କେବେ ଭାଗ୍ୟର ମୋଡ଼

ନାରୀ ନିର୍ଯ୍ୟାତନା ଭାବିଲା ବେଳକୁ

ନାରୀ ହିଁ ଟାଣଇ ନାରୀଙ୍କ ଗୋଡ଼ ।

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା