ଆଜି ବି ଭାରତ

ଏଇ ମୋ ଭାରତ ବର୍ଷ

କ୍ଷତ୍ରିୟ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଗୈରିକ ବସନ

ବାବା ସ୍ଵାମୀ ଚିର ହର୍ଷ ।

ଗଣ୍ଡେ ଖାଇ ଢୋକେ ପିଇ

ଦଳିତ ଅଥବା ଶୂଦ୍ରାଦି କଦବା

ଜୀବନକୁ ପାରେ ଜୀଇଁ ।

ସେ ଆମର ସୁନା ପୁଅ

ପ୍ରଲୋଭନ ବଳେ ଭୋଟ ପାଇ ଭଲେ

ଅନୁକମ୍ପା ଟିକେ ଥୁଅ ।

ଭାସିଯାଉ ପଛେ କୁଳ

ମାଗଣା ନିବାସ ଭୋଜନ ବିଳାସ

ଯୋଗାଣେ ଦୋହଲୁ ମୂଳ ।

ସମସ୍ତେ ତ ନିର୍ବିକାର

ଜଙ୍ଗଲ ଓ ଜମି ପାଇଁ ଚିତ୍ତେ ଭ୍ରମି

ଦାବି କଲେ ଅଧିକାର ।

ଦାବି କଲେ କିଛି ପଛେ

ଦିବାଲୋକ ଭୁଲି ଖାଏ ମାଡ ଗୁଳି

ବନ୍ଧା ହୋଇ ଖୁଣ୍ଟେ ଗଛେ ।

ନାରୀ ମଧ୍ୟ କଲବଲ

କନ୍ଦୁକର ଯୋଗ୍ୟା ଅବା ଗଣଭୋଗ୍ୟା

ହୋଇ ପାରିଲେ ତ ଭଲ ।

କରୁ ସିନା ଗର୍ଭପାତ

ଚାଲୁଥାଉ ନିତ୍ୟ ନିପୁଣ ବିଶ୍ଵସ୍ତ

ବଳିଷ୍ଠ ଦୁଇଟି ହାତ ।

ହୋଇ ଯାଅ ସାବଧାନ

ମୁନି ଋଷି ଦେଶେ ଭେଦର ବିଦ୍ଵେଷେ

ଗରିବର ଜୟ ଗାନ ।

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା