ଶରତ ବର୍ଣ୍ଣନା

ଏବେ ବରଷା କାଳ ଗଲା

        ଶରତ ଋତୁ ପ୍ରକାଶିଲା

ଆକାଶ ଦିଶଇ ନିର୍ମଳ

        ନିର୍ମଳ ସରସୀର ଜଳ l

ଅଗସ୍ତୀ ତାରା ନଭେ ଉଠି

        ଅଗସ୍ତୀ ଫୁଲ ଫୁଟିଛନ୍ତି

ଶୋଭିତ ଫୁଲ କାଶତଣ୍ଡି

       ନଦୀ ତଡ଼ାଗ ପଠା ମଣ୍ଡି l

ଜଳ ହରାଇ ପଙ୍କ ମଳ

        ଫୁଟିଲେ କୁମୁଦ କମଳ

ନିର୍ମଳ ଯୋଛନା ନିରେଖି

     ଦୁଃଖୀ ହୋଇଲେ ଚକ୍ରବାକି l

ଜହ୍ନି କାକୁଡ଼ି ଫୁଲ ଫୁଟି

     ରଞ୍ଜାରେ ପଡ଼ିଲେଣି ଲୋଟି

ଜହ୍ନି ଫୁଲରେ ଘର ତୋଳି

      କ୍ରୀଡ଼ା କରନ୍ତି ଗ୍ରାମ୍ୟବାଳୀ l

ଗଙ୍ଗଶିଉଳି ବନ ଛୁଇଁ

       ମନ୍ଦ ମଳୟ ଆସେ ବହି

କେଦାର ହେଲେ ଶସ୍ୟଶାଳୀ

         କୃଷକ ବଧୂ ହୁଳହୁଳି l

ମଙ୍ଗଳା ମାଆଙ୍କର ପୂଜା

        ଖୁଦୁରୁକୁଣୀ ଖୁଦଭଜା

ଆସିଲେ ପ୍ରଭୁ ଗଜାନନ

        ଜ୍ଞାନଦାୟକ ଭଗଵାନ l

ବିଘ୍ନ ନାଶନ ବିଘ୍ନେଶ୍ୱର

       ଭକ୍ତିରେ ତାଙ୍କ ପୂଜାକର

ସଜ ହେଲେଣି ମହାମାୟୀ

      ମରତେ ଆସିବେ ଓଲ୍ହାଇ l

ଗଗନେ ତୁଳାର ସମାନ

     ଶୋଭନ୍ତି ଶୁଭ୍ର ମେଘ ମାନ

ଶରଦ ଶୋଭା ଧରି ମହୀ

        ଅତୀବ ସୁନ୍ଦର ଦିଶଇ l

ଶରତ ଶେଷରେ ଶିଶିର

        ଈଶ୍ୱର ମହିମା ଅପାର

ସେ ମହା ବିନ୍ଧାଣୀ ସୃଷ୍ଟିର

      ତାହାଙ୍କୁ କରେ ନମସ୍କାର l