അവൾ

ശ്യാമാംബരത്തിനു കീഴെ കാനനപ്രാന്തത്തിൽ

അവൾ,

മൃദുലമായ കാലടികൾ വച്ച് നടന്നു...

ഏകയായി...

ആകാശചെരുവിലൂടെ ഓടിനടക്കുന്ന വെളുത്ത

മേഘപാളിയെപ്പോലെ...

ഈറനണിഞ്ഞ ഇരുണ്ട രാത്രിയിൽ 

പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്ന

ഏകയായ താരത്തെപ്പോലെ...

ഭൂമി ഇരുണ്ട് തുടങ്ങിയ സമയം,

പക്ഷികളുടെ ചിറകടിയൊച്ചകൾ_

അവ വാവലുകളുടെതോ??

അവളുടെ കാതുകളിൽ

വന്നലയടിച്ച ശബ്ദം _

അതെന്തായിരുന്നു?

കൂരാക്കൂരിരുട്ട് പടർന്നുപിടിച്ച

ആ വനത്തിലൂടെ 

ഭയമേതും കൂടാതെ 

അവൾ നടന്നു.

അവളുടെ നടത്തം ഒരിക്കലും അവസാനിക്കുന്നില്ലെന്നോ...

എന്താണവളുടെ ചിരിയുടെ അർത്ഥo?

സന്തോഷമോ? ദുഃഖമോ?

അതോ മറ്റെന്തെങ്കിലുമോ...

അതുമല്ലെങ്കിൽ, ആ വനം

അവളുടേത് മാത്രമാണെന്ന തോന്നലോ???

എന്താണവളുടെ മനസ്സിൽ?

സന്തോഷം?

ദുഃഖo?

അതോ...പ്രതികാരദാഹമോ?

അവളാരാണ്?

ഭയമില്ലാതെ അട്ടഹാസച്ചിരിയോടെ

കറുത്ത വനത്തിൽ നടക്കുന്ന 

ഈ സുന്ദരി? ആരാണിവൾ?

വനത്തിനു ചുറ്റുമുള്ള കുടിലുകളിലെ

മുത്തശ്ശിമാർ , എന്തിനാണ്

തൻ്റെ കൊച്ചുമക്കളെ

അനുസരിപ്പിക്കാൻ

അവളുടെ കഥകൾ പറഞ്ഞുകൊടുക്കുന്നത്?

കാലിൽ കൊലുസ്സണിഞ്ഞ,

നീണ്ട കാർകൂന്തലുള്ള,

 വെളുത്ത വസ്ത്രമണിഞ്ഞ,

കാടിൻ്റെ അഗാധതയിൽ

ഏകയായി 

എല്ലായ്പ്പോഴും ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നടക്കുന്ന

അവളുടെ പേരെന്താണ്?