ରଙ୍ଗ ଥରେ ଲାଗିଗଲା ପରେ

ଯୁଗଲ ଚନ୍ଦ୍ର ସାହୁ

ରଙ୍ଗ ଥରେ ଲାଗିଗଲା ପରେ

ଛାଡ଼େନି ଯେତେ ଛଡାଇଲେ

କେବେ କେବେ ରୋମାଞ୍ଚିତ କରେ

ପୁଣି କେବେ ଜାଲିଦିଏ ସବୁ କିଛି l

କଅଁଳ ପବନକୁ ଚୁମି ଚୁମି

ଲହଡି ଭାଙ୍ଗୁଥିବା କ୍ଷେତ

ବୁଣିଦିଏ ରଙ୍ଗର ଅବିର

ଚଷା ଏଠି ସ୍ଵପ୍ନ ରଚେ

ସୁଖ ସଂସାର l

ରଙ୍ଗ ଲାଗେ ଆପଣାର

ଟାଇଁ ଟାଇଁ ଖରାବି ଲାଗେ

ସ୍ନିଗ୍ଧ ଶୀତଳ

ଚାହିଁଦେଲେ ଉଠିଆ କ୍ଷେତକୁ

ଚଷା ଭୁଲିଯାଏ ସବୁ ଦୁଃଖ l

ମଣିଷର ରଙ୍ଗିନ ସ୍ଵପ୍ନ

ଆଉ ବିଧିର ବିଧାନ

ସମ୍ପୂର୍ଣ ଭିନ୍ନ

ମୁଦ୍ରାର ଦୁଇପାର୍ଶ୍ଵ ପରି l

କେବେ ଅଦିନିଆ ବର୍ଷା

କେବେ ମରୁଡି ଆଉ ବାତ୍ୟା

କେବେ ବିହନର ଧୋକା

ପୁଣି ବଜାରର ଦର l

ସମସ୍ତେ ଦେଖାନ୍ତି ନିଜ ନିଜ ରଙ୍ଗ

ଭାଙ୍ଗିଯାଏ ଚାଷୀର ସ୍ଵପ୍ନ l

ଋଣର ରଙ୍ଗ ତ ଚାଷୀର ସହରେ

ଯେଉଁ ରଙ୍ଗ ଲାଗିଗଲେ ଥରେ

ଧରେନି ଛାଡିବାର ନାଆଁ

ବ୍ୟାଙ୍କ୍ ଦିଏନି ରୁଣ

ମହାଜନ ହୁଏ ଭରସା l

ସୁଧ ଚରିଯାଏ ଉଇହୁଙ୍କା ପରି

ଏବେ ମହାଜନର ପାଳି

ସେ ବି ଦେଖାଏ ତା’ର ରଙ୍ଗ

ଊଜୁଡା ଫସଲ ଆଉ ଋଣ

ଚାଷିକୁ କରିଦିଏ ସର୍ବସ୍ଵାନ୍ତ

ଭରସା ହୁଏନି ଭଗବାନ କି ସରକାର l

ଶେଷରେ ରସି କି ବିଷ ହୁଏ ଭରସା

ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ବି ରଙ୍ଗ ଛାଡେନା ପିଛା

ପ୍ରଶାସନ ଆଉ ସରକାର

ଲାଗିପଡନ୍ତି ରଙ୍ଗ ବୋଳିବାରେ

ଲଗାନ୍ତି......

ପାରିବାରିକ କଳହ

ନ ହେଲେ ପ୍ରେମଜନିତ ମୃତ୍ୟୁର ରଙ୍ଗ l

ହା.....ହା.....ହା...! !

ରଙ୍ଗ ତ ଚାଷ ଆଉ ଚାଷୀର

ଚିର ସହଚର

ବୁଝେନା ସମାଜ କି ସରକାର l