ପ୍ରେରଣାର ଉତ୍ସ ଆନନ୍ଦୀ ବାଇ ଯୋଶୀ

ଏହି କାହାଣୀଟି ଏକ ଗରିବ ବ୍ରାହ୍ମଣ ପରିବାରର ଗୋଟେ ଝିଅ ବିଷୟରେ, ଯିଏ ମାତ୍ର ୧୨ ବର୍ଷ ବୟସରେ ୨୫ ବର୍ଷ ବୟସ୍କ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ବିବାହ କରିଥିଲେ |  ତାଙ୍କୁ 14 ବର୍ଷ ବୟସରେ, ଝିଅଟି ନିଜେ ମା ହୋଇଗଲା |  ଯେକୌଣସି ବୟସରେ, ଯେତେବେଳେ ଜଣେ ମହିଳା ମାତା ହୁଅନ୍ତି, ସେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଅନ୍ତର ସୁଖ ଅନୁଭବ କରନ୍ତି, ଟିକିଏ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ଦୁନିଆକୁ ଜୀବନ ଆଣିବା ପାଇଁ, କିନ୍ତୁ ଏହି ସୁଖ ଦଶ ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ରହିପାରିଲା ନାହିଁ କାରଣ ପିଲାଟି ଏକାଦଶ ଦିନରେ ମରିଗଲା |

               ଶିଶୁର ମୃତ୍ୟୁରେ ପୁରା ପରିବାର ଦୁଃଖିତ ହୋଇଥିଲେ କିନ୍ତୁ ଝିଅଟି ଅଧିକ ଦୁଃଖିତ ଥିଲା।  ଏହି ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦୁଖଦ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ, ଝିଅଟି ଏକ ଶପଥ ଗ୍ରହଣ କଲେ , ଯେଉଁଥିପାଇଁ ସେ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ମହିଳାଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ପାଲଟିଗଲେ |  ବର୍ତ୍ତମାନ ସେ କଠିନ ଅଭ୍ୟାସ କରିବେ ଏବଂ ଡାକ୍ତର ହେବେ ଏବଂ ଶିଶୁମାନଙ୍କର ଏପରି ମୃତ୍ୟୁକୁ ବନ୍ଦ କରିବ |

           କିନ୍ତୁ 150 ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଏସବୁ ଏତେ ସହଜ ନଥିଲା, ସୌଭାଗ୍ୟବଶତ ତାଙ୍କର ମନକୁ ବୁଝିପାରୁଥିବା ଭଲ ମଣିଷ ଟିଏ ସ୍ୱାମୀ ରୂପରେ ପାଇଥିଲେ ଏବଂ ସେ ନିଜ ପତ୍ନୀଙ୍କ ଶପଥ ପୂରଣ କରିବା ପାଇଁ ସବୁକିଛି ବିପଦରେ ପକାଇଲେ |  ତାଙ୍କୁ ଅନେକ ସାମାଜିକ ଚାପ ସହିବାକୁ ପଡିଲା |  ଅନେକ ଆର୍ଥିକ ଅସୁବିଧାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବାକୁ ପଡିଲା |  କିନ୍ତୁ କୁହାଯାଏ ଯେ ରାତି ଯେତେ ଅନ୍ଧକାର ହେଉନା କାହିଁକି, ସକାଳ ନୂଆ ଆଲୋକ ଆଣିଥାଏ |  ଉଭୟଙ୍କ ସମର୍ଥନ ଏବଂ ନିଷ୍ଠା ତାଙ୍କୁ ଆମେରିକା ଯାଇ ଅଧ୍ୟୟନ କରିବାର ସୁଯୋଗ ଦେଇଥିଲା |  ଅଧ୍ୟୟନ ସମାପ୍ତ କରିବା ପରେ, ଏହି ସାହସୀ ଝିଅଟି ମାତ୍ର 21 ବର୍ଷ ବୟସରେ ପ୍ରଥମ ଭାରତୀୟ ମହିଳା ଡାକ୍ତର ହୋଇ ଇତିହାସ ସୃଷ୍ଟି କଲେ |

ବର୍ତ୍ତମାନ ଆସନ୍ତୁ ଆପଣଙ୍କୁ କହିବି ଯେ ଏହା ଏକ କାଳ୍ପନିକ କାହାଣୀ ନୁହେଁ ବରଂ ଶତପ୍ରତିଶତ ସତ୍ୟ |  ସେହି ଝିଅଟିର ନାମ ଆନନ୍ଦୀ ବାଇ ଯୋଶୀ ଏବଂ ତାଙ୍କ ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ନାମ ଗୋପାଳ ରାଓ ଯୋଶୀ |

ଆନନ୍ଦୀ ବାଇ 1865 ରେ ଜନ୍ମଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ |  14 ବର୍ଷ ବୟସରେ ସେ ଆମେରିକାରେ ଡାକ୍ତରୀ ଅଧ୍ୟୟନ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ।  ତାଙ୍କର ଅଧ୍ୟୟନ 1886 ମସିହାରେ ସମାପ୍ତ ହୋଇଥିଲା ଏବଂ ସେହି ବର୍ଷ ଶେଷ ସୁଦ୍ଧା ସେ ଡକ୍ଟର ଆନନ୍ଦିବାଇ ଯୋଶୀ ଭାବରେ ଭାରତ ଫେରି ଆସିଥିଲେ।  ଏହା କେବଳ ତାଙ୍କ ପରିବାର, ଗାଁ କିମ୍ବା ସହର ପାଇଁ ନୁହେଁ ବରଂ ସମଗ୍ର ଭାରତ ପାଇଁ ବହୁତ ଖୁସିର ବିଷୟ ଥିଲା |  ଘରକୁ ଫେରିବା ପରେ କୋଲହାପୁରର ରାଜକୁମାର ତାଙ୍କୁ ସେଠାରେ ଥିବା ଆଲବର୍ଟ ଏଡୱାର୍ଡ ହସ୍ପିଟାଲର ମହିଳା ୱାର୍ଡର ମୁଖ୍ୟ ଡାକ୍ତର ଭାବରେ ନିଯୁକ୍ତ କରିଥିଲେ।

             ବନ୍ଧୁଗଣ, ଗତବର୍ଷ ଉତ୍ତରପ୍ରଦେଶର ଏକ ଚର୍ଚ୍ଚିତ ଖବର ବ୍ରେକିଙ୍ଗ ନିୟୁଜ ଵନିଯାଇଥିଲା ଏସଡିଏମ ଜ୍ୟୋତି ମୋର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ଉପରେ, ବର୍ତ୍ତମାନ ଜ୍ୟୋତି ମୋର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ପରି ପତ୍ନୀ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ସେମାନଙ୍କ ସମର୍ଥନ ପାଇଁ ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ବଳିଦାନକୁ ଭୁଲିଯାଆନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଆମକୁ ଆନନ୍ଦୀ ଯୋଶୀଙ୍କୁ ମନେ ରଖିବାକୁ ପଡିବ କିନ୍ତୁ ଜ୍ୟୋତି ମୌର୍ଯ୍ୟଙ୍କୁ ନୁହେଁ |