ଆମ୍ବ ଗଛ.

ଆମ୍ବଗଛ ଟିଏ ଲଗାଇବ ଯେବେ

    ପାଇବ ତା ଉପକାର

ସବୁ ଶୁଭ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଯେ ଆମ୍ବ ଡାଳ

   ବସେ କଳସ ଉପର ।

କିଛି ପଶୁ ତାର ପତ୍ରକୁ ଭୋଜନ

   କରନ୍ତି ଆନନ୍ଦ ମନେ.

ଗଣେଶ, ସରସ୍ବତୀଙ୍କର ପୂଜାରେ 

   ଆମ୍ବ ତୋରଣ ଅଙ୍ଗନେ ।

ଶୁଖିଲା ପତ୍ରକୁ ଅଭାବୀ ମଣିଷ

   ଜାଳେଣି କରି ଜାଳନ୍ତି

ତା ଗଛ ଛାଇରେ ବସି ପଥିକ ଯେ

   ପଥ ଶ୍ରମକୁ ହରନ୍ତି ।

ଆସିଲେ ଫଗୁଣ ଶୋଭା ତା ଦ୍ବିଗୁଣ

   ବଉଳର ବାସ୍ନା ଛୁଟେ

ଡାଳରେ ତାହାର ପଞ୍ଚମ ତାନରେ

   କୁହୁନିଶିଥିନୀ ରଟେ ।

 ପଖାଳ ଭାତରେ ଆମ୍ବ କଷି ନସୀ 

   ଖାଇବାକୁ ଲାଗେ ଭଲ

କଞ୍ଚା ଆମ୍ବକୁ ଯେ ଖାଇବା ପାଇଁକି 

   ପିଲାମାନଙ୍କର ଭିଡ଼ ।

ଆମ୍ବ ରୁ, ଆମ୍ବୁଲ, ଆଚାର ହୁଅଇ

   ପାଚିଲା ଆମ୍ବ ମଧୁର

ଭାତ ଡାଲି ସହ ଆମ୍ବ ଥିଲେ ଆଉ 

   କିଛି ନାହିଁ ଦରକାର ।

ଆମ୍ବରସ ରୁ ମାଜା ଓ ଫ୍ରୁଟି ହୁଏ 

   ଖରାଦିନରେ ପିଅନ୍ତି

କାମ ନିମନ୍ତରେ ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧବ ଙ୍କୁ

   ଆନନ୍ଦରେ ବାଣ୍ଟିଥାନ୍ତି।

ବଞ୍ଚିଥିଲା ଯାଏଁ ଅମ୍ଳଜାନ ଦେଇ

   ଆମକୁ ଥାଏ ବଞ୍ଚାଇ 

ପତ୍ର, ପୁଷ୍ପ, ଫଳ, ଶେଷରେ ଶରୀର

   ଆମରି କାମେ ଆସଇ ।

ରାସ୍ତାର ଉପରେ ପାଚିଲା ଆମ୍ବଟେ 

   ଯଦି ପଡିଯାଇ ଥାଏ

ସେହିବାଟେ ଯାଉଥିବା ଲୋକଟିଏ

   ଆନନ୍ଦରେ ନେଇ ଯାଏ ।

ଜାତୀୟ ଫଳ ସେ ଜାତି ଉପକାରେ

   ବିତଇ ତାର ଜୀବନ

ତାର ଅବଦାନ ଅଟଇ ମହାନ

   କିଏ ହେବ ତା ସମାନ ।

ଜୀବନ ତମାମ ଅନ୍ୟର ସେବାରେ

   ହୋଇଥାଏ ସମର୍ପିତ

ରସାଳ ନାମକୁ କରିଣ ସାର୍ଥକ

   ପିଆଇ ଥାଏ ଅମୃତ ।