तो...पाऊस

निळ्या आकाशी

काळ्या मेघांशी

हिरव्या गाण्यास

भिजवून गातो

रुपेरी वाळुशी

किनारीच्या धारेशी

मैञीचा धागा

बांधूनी जातो

निळ्या अंधारात

मातीच्या गंधात

मोराचं स्वप्न

साकारुन जातो

पाण्याच्या धारेत

सरींच्या थेंबात

स्वातीचा मोतीही

चमकून जातो

भर पावसात

भिजत भिजत

नुसतच डोळ्यात

पहात पहात

तो येऊन

निघुन जातो

गारवा देऊन

डोळ्यास भुलवुन

अवचित असाच

निघून जातो...

अवचित असाच तो...

निघून जातो..!!!