ସାବଧାନ୍ ଦୁବୃର୍ତ୍ତ

କୁହୁ କୁହୁ ତାନ କୋଇଲିର ସ୍ୱନ

  ଆମ୍ବ ଡାଳ ମେଳେ ଶୁଭୁଛି

ମଉଳା ବଉଳ ଶୁଖିଲା ପତରେ

    କୋଇଲିକୁ  ଆଖି ଖୋଜୁଛି l

ହଜାଇ ନିଜକୁ ପତ୍ର ଗହଣରେ

          ଏକା ବିଳାପ କରୁଛି

ସାଙ୍ଗ ସାଥି ଆଉ ଆତ୍ମ ପରିଜନ

              ହାରି ସଭିଙ୍କୁ ଝୁରୁଛି l

ଅଣ୍ଡା ଦେଇଥିଲା ବରଗଛ ଡାଳେ

            ପାଳନ କରିଲା କାଉ

ଝଙ୍କାଳିଆ ବର ଡାଳ ସବୁ କାଟି

              ମଣିଷ ସାଧିଛି ଦାଉ l

ପାଉନି ନିଜର ଛୁଆ ପିଲାଙ୍କୁ ସେ

               କି ଖୁସି ଗୀତ ଗାଇବ

ଘର ଚଟିଆ ମଇନା ସାରୀଙ୍କୁ

             କି ଦୁଃଖ କଥା କହିବ l

ଏତେବଡ଼ ଗଚ୍ଛ କେତେ ବାସ ବସା 

               ଜୀବଙ୍କର ଆସା ଭରସା

ଗୁଣ୍ଡୁଚି ବଣୀ ଓ ଗୋବରା ଚଢେଇ

        ସଭିଙ୍କ ଆରାମ ଦିଶା l

          

ଖରା ଦୁଇ ଘଡି ଉଦୁଉଦିଆରେ

            ଗାଈ  ଜଗାଳିଆ ଥକା ମାରଇ

  ଶୀତଳ ପବନ ପାଇ ଆରାମରେ

            ବାଟୋଇ ଘଡିଏ ନିଦରେ ଶୋଇ l

କାହିଁ କେଉଁଠାରୁ ଆସିଲା ଦୁବୃର୍ତ୍ତ

            କାଟିଲା ଗଛକୁ ମେସିନ ନେଇ

ଭାଙ୍ଗି ଗଲା କେତେ ବସ ବାସ ପୁଣି

             ଏଡେ ବଡ ଗଚ୍ଛ ପଡିଲା ଶୋଇ l

ଭଣ ଭଣ ହୋଇ ମହୁମାଛି ପଲହ

               କଟାଳି ମାନଙ୍କୁ ବିନ୍ଧିଲେ ଯାଇ

କିଛି ଦିନ ପରେ ଜାଗା ଖାଲି ହେଲା 

         କାଠ ପତ୍ର ସବୁ ନେଲେଟି ବୋହି l

            

ଜୀବ ଜନ୍ତୁ ସବୁ ମରି ହଜି ଗଲେ

             ଛାର ଖାର ହେଲା ପ୍ରକୃତି ଶିରୀ

ଅକାଳ ଗରମ ମାଡି ଆସିଲା ହେ

               ମଣିଷ ସଭିଙ୍କୁ ହୋଇଲା ଭାରି l

ଅତି ଚାଲାକିରେ ଜଙ୍ଗଲ ଗଚ୍ଛକୁ

             କାଟି ସଫା କରି ଦେଇ           

ଘର ଅଟ୍ଟାଳିକା କଳ କବଜା

              ଗଢୁଛି ସ୍ଵାର୍ଥକୁ ନେଇ l

 ଗରମ ଉତ୍ତପ୍ତ ପର୍ଯ୍ୟାବରଣ

                      ବିଷାକ୍ତ ସ୍ଥିତି ଜଟିଳ

ଅଚିରେ ମରଣ ଅକାଳରେ ରୁଗ୍ଣ

               ସଂସାରେ ହୋଇଛି କାଳ l

ବେଳ ହୁଁ ସାବଧାନ୍ ନ ହେଲେ ସଭିଏଁ

             ଅବେଳେ ସୃଷ୍ଟି ବିନାଶ

ଜଳର ଅଭାବ କଷ୍ଟ ପରାଭବ

              ଅମ୍ଳଜାନ ବିନା ଶ୍ଵାସ l

ପୋକ ମାଛି ପରି ଜନଙ୍କ ଅବସ୍ଥା

               କେହି ନ ହୋଇବେ ସାହା

ନିଜ ହାତେ ଗାତ ନିଜ ପାଇଁ ଖୋଳା

              ନ କହିବେ କେହି ଆହା l