नभही दाटून आले

निरोप देऊन तुझ्याकडे

धाडलेले पारवे परत आले

एकट्याने मोजलेले क्षणांचे

रांजणही आता भरत आले.

तुझ्या वाटेवर ठेवलेल्या त्या

अल्लड कळीचे फुल झाले.

तुझा आठव एकांतात कसा

आजही कसलीशी भूल घाले.

ओघळलेल्या एकाच अश्रुचे

गोठून मोतीया मोल झाले

कोरड्या काळजात गूढ ते

गुपित अजूनच खोल झाले.

सायंकाळी कवितेचे कडवे एक

शून्यात तुला का भेटून आले..?

अवकाळी माथ्यावर पुन्हा तेच

निळे-सावळे नभही दाटून आले.