କଲମ

ଅତି ପରିଚିତ ରହିଚି ଏଇଠି

ଜୀବନର ସାଥୀ ମୋର ,

ସରବଙ୍କ ବନ୍ଧୁ ହୋଇଥିବ ସିଏ

ନାଁଆଟି କଲମ ତାର ।

ପ୍ରଥମ ଶ୍ରେଣୀ ରୁ ହାତରେ ଧରି

ଗର ଟଣିଲି ମୁଁ ଖତା ବହିରେ

ଦ୍ୱତୀୟ ଶ୍ରେଣୀରୁ ପଢିଲି ପାଠ

ତା ଲାଗି ହୋଇଲି ଉତ୍ତମ ଚାଟ

ବାପା,ଭାଇ,ଗୁରୁଜନ ଆଗେ ମୁଁ

ହୋଇଲି ପ୍ରିୟ ପାତର

ନାଁଆଟି କଲମ ତାର ।

ତିନି, ଚାରି, ପାଞ୍ଚ, ଛଅ

ସାତ, ଆଠ ହୋଇଲା ନଅ

ଅନେକ ସାହାଯ୍ୟ କରିଛି ମୋତେ

ନଭୁଲିବି ତାକୁ ଜୀବନେ ସତେ

ସପନରେ ହେଲେ ମୋ ହାତୁ ତା ମୁନୁ

ଲେଖା ହୁଏ ଝରଝର ।

ନାଁଆଟି କଲମ ତାର ।

କେବଳ ଏଇଟି ଗୋଟିଏ ନୁହେଁ

ତା ସାଥେ ଆହୁରି ଗୋଟିଏ ରୁହେ

ନାଆଁଟି ତାର ଝର କଲମ

ସ୍ୟାହି ପକାଇଲେ ପବନ ସମ

ଯେତେ ପାଠ ହେଲେ ଲେଖିଦିଏ ସେହି

ହୋଇ ଅତି ତରତର ।

ନାଁଆଟି କଲମ ତାର ।

କଲମ ଅଟଇ ଆମ ଜୀବନ

ତା ବିନୁ ହୋଇବା ମୁରୁଖ ସମ

ବିଦେଶିଏ ପୁଣି ଆସିବେ ଏଠି

ପ୍ରହାର କରିବେ ପୁଣି ସେ ଲାଠି

କଲମଟି ଧରି ଲେଖି ଶିଖିଥିଲେ

ନଥିବ ଆମର ଡର ।

ନାଁଆଟି କଲମ ତାର ।

ତା ବିହୁନେ ପୁଣି ସବୁଠି ଆଜି

ସବୁ କାମ ପାଇଁ ହେବେ ଅରାଜି

ବ୍ୟାଙ୍କରୁ ଆଉ ଋଣ ମିଳିବନି

କଲମରେ ଯିଏ ଲେଖି ପାରିବନି

ସବୁ ମିଳିଯିବ ଲେଖିଦେଲେ ଖାଲି

ଦୁଇ ପଦ ଅକ୍ଷର ।

ନାଁଆଟି କଲମ ତାର ।

ମଫସଲ ଠାରୁ ସହର ଗଲେ

ଯେତେ ବଡ ଅବା ଚାକିରୀ କଲେ

ସବୁଠାରେ ସେହି ଗୋଟେ କଲମ

ବୁଝି ନପାରନ୍ତି କେତେ ଅଧମ

ଜୀବନର ସାଥୀ କରିଲେ ତାହାକୁ

ସବୁ ହୋଇଯିବ ଛାଡ ।

ନାଁଆଟି କଲମ ତାର ।

ତା ବିନୁ ଆମର ଓଡିଶା ଭୂଇଁ

ନିରକ୍ଷର ଥିଲା ଏଇଥି ପାଇଁ

ସାମାନ୍ୟ କେତୋଟି ଜିଲ୍ଲାରେ ତାର

ସବୁ ଲୋକ ନଶିଖିଲେ ଅକ୍ଷର

ଆଜିକାଲି ସବୁ ଠିକ୍ ହୋଇଲାଣି

ତା ଲାଗି ହେଲୁ ସାକ୍ଷର ।

ନାଁଆଟି କଲମ ତାର ।

ଶୁଭକାନ୍ତ ସାହୁ

ଗୋପବନ୍ଧୁ ହାଇସ୍କୁଲ. ପୋଲସରା, ଗଞ୍ଜାମ