વિરહનો દુઃશાસન

મારા દિલની ધરા જો થઇ આ તરસી

હવે તો મેઘ થઈ જટ તું જા વરસી

ઊત્તાપ અંતરનો વધી ગયો છે અતિ

ચીસો પાડી રહી રુદિયાની આ ધરતી

એક આશ એક ટકટકી જન્મોથી તારી

હવે તો શ્વાસો મારી પણ આ સરકી

આ કાળ બન્યો કાળ તારા વગર જો

યુગ વિતે એમ એક પળ આ સરકતી

એક સંદેશ તો મોકલી આપ હવે તું

જો ને આરઝુઓની લાશ આ તરતી

એક વદન શ્યામ બન્યું પ્રેરણા મારી

તુજ દરશની ઉપડી છે જો આ ભરતી

આંખોમાં ચમકે વીજ એક ઇંતજારની

કાન દઈ સુણ લાગણીઓ આ ગરજી

વિરહનો દુઃશાસન વેરી બન્યો કેવો આ

ઈચ્છા જ ઈચ્છાઓના ચિર આ હરતી

એક "પરમ" આશ તુજ મિલનની મને

એટલે જ "પાગલ" દર દર હું આ ફરતી