દર્દ ભર્યું સ્મિત

દિલના દર્દનું બીજ જો મરે

તો જ પ્રાણથી પ્રણય પાંગરે

જજ્બાતોની શુષ્ક જમીનમાં

આંખ પિયત આંસુના પાથરે

રૂહ મીરાંની આજ નર્તન કરે

જો દેવ એના દિલમાં સંઘરે

વાત મીરાંના દર્દની પડઘાય

ગઢને એક એક કાંગરે કાંગરે

આ હેડકીઓને ફૂટી વાચા

મને આજ આ કોણ સાંભરે

કોણ આ ચીતરી ગયું ઓઝલ

એક દર્દ ભર્યું સ્મિત આખરે

તો આળોટવાનુંય મન થાય

એ જો પ્રેમ પાથરણાં પાથરે

હવે પરાકાષ્ઠા થઈ "પરમ"તો

થયો હું "પાગલ"પનના આશરે