साद

साद तुमची येता सख्यांनो

मन मोहरे अंतर्मन झुले

वर्षे लोटली आता कितीक

मन अधीर भेटण्या झाले

 रहाटगाडगे नित्याचेच

बंध तोडूनी मन मोकळे

बालपणीच्या आठवणींचे

मधु गुंजन रंगेल आगळे

भातुकली अन् लपंडाव

मजा त्याची उसळते मनी

पत्ते कँरम ल्युडो सापशिडी

हार कधी नच मन मानी

नवे डाव मांडुनिया आता

तशीच करुया मजा सारी

सारुनिया पडदे वयाचे

लटके भांडू वळणावरी

अधीर मन्मन होई सख्यांनो

भेटू कधी आपण उराउरी

स्वर्गही लाजेल लवुनिया

भेट आपुली होईल न्यारी