...अन् त्याला बोनसाय केल

कदंबाच्या झाडावर

मन आमच जडल

शोधा शोध करुन

एक रोपट घरी आणलं

मोठ्यात मोठी कुंडी बघुन

त्यात आणलेली चांगली काळी माती टाकली

आणलेल रोपट त्यात

पाणी टाकुन लावलं

रोज त्याला पाणी टाकताना

त्याच्या वाढीकडे लक्ष ठेवल

हळुहळू होणारी त्याची वाढ

आनंद देत गेलं

काही आठवड्यांनी

ते झप झप वाढत गेल

आनंद वाटला त्याच्या वाढीवर

मोठ्या मोठ्या हिरव्या पानांवर...

क्षणांत मन खटू झाल

त्याच्या नैसर्गिक वाढीसाठी

त्याने आपले मुळे

कुंडी फोडत जमिनीत खोलवर रुजवलेली पाहून

किसनाने गोपींसोबत

यमुने तीरी केलेल्या

ह्या झाडावरच्या

वाचलेल्या रासलीला डोळया समोरआल्या

स्वतःच्या छोट्याच घराच

अस्तित्व धोक्यात येणार

ह्या शंकेने

मन बैचीन झालं

मनावर दगड ठेऊन

त्याची मातीत रुजणारी मुळ

जागे अभावी

कुंडीपासुन कापुन टाकले

...अन् त्याला बोनसाय केल

झपाट्यानी होणारी वाढ

खुंटून टाकली

लाल केशरी सुरेख फुले

कधी येणार याची आस

बघत बघत रोज पाणी टाकत राहणार

त्याला जगवत राहणार!