आनंदयात्री
आनंदयात्री
चालतो मी हरेक नात्यानं न्याय देऊनी
तोलतो मी माणुसकी नैतिकतेच्या तराजू तूनी
का मग होत जाते सारं काही निरर्थक ?
बदनाम होत जातो मी नाहक प्रत्येक वेळी ?
भोगले मी दुःख तयांचे मोल कधी कळणार का ?
जो नाहीच केला कधी गुन्हा , का मग भोगावी शिक्षा
का जगावं परावलंबी अन का मग हि भिक्षां देही ?
कुणी पुसावे , कुणी उतरावे , छळतो सवाल हा ...
जाणतो मी ध्याय माझे , उचलतो मी ठोस पाऊले
मार्गक्रमण करता पुढे , मृत्यूही देऊन जातो हुलकावणी
हे कसलं प्रारब्ध म्हणावं , अन कुठल्या कर्माची फळ ?
कि आपण फक्त चालत राहावं , जाणता - अजाणता...
भोगणे आता फार झाले , जगणेही भार झाले ...
मोह माया अपार जरी , कळले गुपित मरणाच्या पलिकडले
अटळ इथे प्रत्येकालाच येणे जाणे , पंचतत्वात विलीन होणे
का मग वाट पाहावी नाहक आता कुणी कधी -मधी सोबत करावी
कशास हवे अमरत्व अन तो भ्रमिष्ट, दिशाहीन प्रवास ...
थोड्यात गोड मानूनी , सोडून द्यावा जगण्याचा हव्यास
बिनादिक्कत फेकून द्यावेत हि देहाची लक्तरे ....
होऊन जावे अनंतकाळाचा प्रवासी ...आनंदयात्री