ପ୍ରଣୟକୁ ତୁମେ ପ୍ରତାରଣା କଲ ଝୁରେ ମନ ତୁମ ପାଇଁ ଜୋସ୍ନା ବିଧୌତ ରଜନୀର ଶେଷେ ରହିଛି ତୁମକୁ ଚାହିଁ ।।

ସପନର ସୌଦାଗର

ସବୁ ସପନ ମୋ ସପନେ ରହିଲା ଉଭେଇଗଲା ଚାନ୍ଦିନୀ କେତେ ସ୍ମୃତି ଆଉ ବିସ୍ମୃତି ଢେଉରେ ଭାଙ୍ଗିଲା ନିଦର ରାଣ

ସଂସାରରେ କେହି କାହାର ନୁହଁଇ ଦୟା ମାୟା କା'ରେ ନାହିଁ ।

ପଣତ ଯାହାର ଭବ୍ୟ ଶ୍ରୀ ମନ୍ଦିର ନେତ ଧନ୍ୟ ତା ହୃଦୟ ମନ ଭାବନାର ମିତ,

ବିଚିତ୍ର ଭୟଙ୍କର ଛାଇ ଆଲୁଅରେ ଶ୍ବାନର ବିକଟାଳ ରଡିରେ,

ଲୁହର ସାଗରେ ହସ ସବୁ ସରେ ଭାଗ୍ୟ ଦେଲେ ଅଭିଶାପ ସତ ମିଛ ଭରା ଦୁନିଆ ମଝିରେ ଲିଭେ ବିଶ୍ୱାସ ପ୍ରଦୀପ

କାହା ଦୋଷ ପାଇଁ କିଏ ଦଣ୍ଡ ଭୋଗେ ସମାଜ ଖୋଜେ ରହସ୍ୟ ।।

ଏ ଯୁଗର ସୀତା ହୁଏ ଅପମାନ ଶରୀର କ୍ଷତ ବିକ୍ଷତ ମାତୃତୁଲ୍ୟା ନାରୀ ସମାଜ ରାସ୍ତାରେ ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଜର୍ଜରିତ ।।

ସୁଖର ହାଟରେ କରେ ଯେ ସୌଦା ଆନନ୍ଦରେ ଥାଏ ସିଏ