तूच स्वर तूच आलाप, तूच न संपणारी एक पहाट

समाधान रूजले पक्के आनंद गवसला

मुक्त मनसोक्त विहारता समाज, मधुरंग परिधान करावे

समाधान रूजले पक्के आनंद गवसला

श्रावणाच्या सरीत भिजावे एकदा बेधुंद पावसाच्या आठवांचा बहर सजता

लेकरांच्या मागे धावता गवसली मायेची एक धून रमले हौसेने पडली माझीच मला भुल..

झरे अंकुरीत गारवा मोहरला श्रावणी नभ स्वच्छंद वारा आलापता... टपोरे मोतिया थेंब कल्पवृक्ष बहरला श्रावण ओढीने आसंमत हु...

परीस प्रयत्ने वेगळ्या वाटा आरशात दिसती आनंदाच्या

थेंब थेंब पावसाचा मोहरला सुंदर अंकुरली नवलाई धुळवडीचा पडला विसर दवबिंदू पुन्हा नव्याने मोतियाच्या बंधात रंगला सोन...

जीवन गीत गात मनुष्य जगतो आहे ते सोडून हवे ते धुंडाळतो अनुभव देता घेता शिकतो तेव्हाच अन् तिथेच त्याच्या परिमल एक ओंज...