ମନପୀଡ଼ା ମୋର ହୋଇବ ଊଣା

ମନମୋହନଙ୍କ ଦରଶନ ଲାଗି

ବ୍ୟାକୁଳିତ ହୁଏ ସଦା ମୋ ପ୍ରାଣ,

ମୁହଁ ଖୋଲି ଏହା କା' ଆଗେ କହିବି

କେ ଅବା କରିବ ମୋର କଲ୍ୟାଣ !

ଯେତେ ତୀର୍ଥ-ଦେବାଳୟ,ଗିରି-ବନ

ପାହାଡ଼,ଝରଣା ସବୁଠି ସତ୍ତା ,

ପୂରିଅଛି ସିନା ଆକାଶେ-ପବନେ

କେଉଁଠାରେ କିନ୍ତୁ ପାଉନି ପତ୍ତା ।

କେମିତି ଭଜିବି, କି ମନ୍ତ୍ରେ ପୂଜିବି

ମାର୍ଗ ଦେଖାଅ କେ ବହି କରୁଣା ,

ସେ ପ୍ରିୟତମଙ୍କ ସାକ୍ଷାତ ଲଭିବି

ମନପୀଡ଼ା ମୋର ହୋଇବ ଊଣା ।

ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ହୋଇ,ଅନ୍ତରରେ ଥାଇ

ବୁଝି ପାରନ୍ତିନି କେମିତି ବ୍ୟଥା,

କା' ଆଗେ କହିଲେ ବିଶ୍ୱାସ କରିବ

ତାଙ୍କ ସଙ୍ଗେ ଭାବ ଯୋଡ଼ିବା କଥା ।

ମୋ ମାନସ ପଟେ ଉଙ୍କିମାରେ ସଦା

ତାଙ୍କର ସେ ମନମୋହନ ଛବି,

ଏ ପିଣ୍ଡରେ ପ୍ରାଣ ଥାଉଁ ଥାଉଁ ସତେ

ଥରୁଟିଏ ତାଙ୍କ ଦେଖା ପାଇବି !

ବି. ନିରୁପମା

ମାମୁରିଆ, ଛେଣ୍ଡିପଦା,ଅନୁଗୋଳ ।