एक ढग

एक ढग इथंही दाव देवा

अन् येऊ दे समद्या गावात पूर

वाहून जाऊ दे म्हातारी माय माझी

अन् तिचा दुःखाने दाटलेला ऊर

थांग पत्ता बी नगं बापाला

अन् शोधू दे साऱ्या रानावनात ती कांती

रडू दे त्याच्या काळीजकोंडीला

अन् भरू दे समद्या भेगाळलेल्या मूठमाती

तो फासही ओला होऊ दे

अन् भिजू दे माळवदाची बिती कहाणी

ढग फुटून बारबार ऐसा बरसू दे

अन् होऊ दे त्राहीमाम करपल्या रानी

पाट वाहू दे वावरात साऱ्या

अन् घुमू दे दगड माथ्याची जुबानी

बांध-बांध सारे फुटू दे

अन् होऊ दे कष्ट सारे चिखलपाणी

टाक भेदरून बोडके रानमाळ

अन् कर्कश होऊ दे किंकाळी

मिटू दे तृष्णा एकदाचीच सारी

अन् निघू दे रात गर्द नभातून काळी

एक ढग खरंच दाव देवा

अन् दिसू दे भयंकर पाणी-पाणी

मिटू दे मरण कोरड्या डोळ्यातले आता

अन् थांबू दे वनवास हा, चालला अनवाणी... चालला अनवाणी...