ପ୍ରେମ ଅଢେଇ ଅକ୍ଷର

କଂସ ବନ୍ଦୀ ଗୃହେ ଜନମ ଲଭିଣ

ଗୋପପୂରେ କଲେ ଖେଳା

ପୁତ୍ର ପ୍ରେମେ ମାତା ଯଶୋଦା ରାଣୀ

ନିଜକୁ ହଜେଇ ଦେଲା ।

ଯଶୋଦା ମାତାଙ୍କ ଏ ପ୍ରେମ ପ୍ରଣୟ

ପୁତ୍ର ପ୍ରତି ଥିଲା ଭାବ

କାନି ପଣତରେ ବାନ୍ଧି ରଖି ପୁଣି

ନିଜେ ମା' କରନ୍ତି ଠାବ ।

କିଏ ବା କୁହନ୍ତି ପ୍ରଭୁ ଙ୍କ ବିଷୟେ

କିଛି କଣ ମନ୍ଦ ବୁଦ୍ଧି

କାଳିଆ ଛଳିଆ ଭାବ ସରିଆ ଙ୍କୁ

ମାଆ ଦେଇଥାନ୍ତି ବାନ୍ଧି ।

କି ସୁନ୍ଦର ରୂପ ବାଲ୍ଯ ପ୍ରେମ ଲିଳା

ସୋଭାପାଏ ଗୋପପୂରେ

ନୟନ ପିତୁଳା ଗଳାର ମାଲା ସେ

କିଏ କଣ ଭୂଲିପାରେ ।

ମୟୁର ଚୁଳିଆ କଦମ୍ବ ମୂଲିଆ

ରାଧା ଓ ମୀରା ର ପ୍ରାଣ

ଚକା ନୟନ ସେ ନଟ ଖଟିଆ

ଯଶୋଦା ମାତାଙ୍କ ଧନ ।

ପ୍ରଭୁଙ୍କର ଏହି ବିଚିତ୍ର ଲିଳାଟି

ଆହା କି ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଥିଲା

ଏମିତି କା ଦିନ ସମୟ ଆସିଲା

ସବୁତ ବିଚ୍ଛେଦ ହେଲା ।

ଅଧୁରା ପ୍ରେମଟା ସଭିଙ୍କୁ କନ୍ଦେଇ

ଆଡୁଆରେ ପକାଇଲା

ମଥୁରା ନରେଶ ଯାତରା କରିଣ

ଅକୃର କୁ ପେଶି ଥିଲା ।

ପ୍ରକୃତି ନିୟମ ର ପରିବର୍ତ୍ତନ

ସଭିଙ୍କୁ ଭ୍ରମିତ କଲା

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଏଇ ବିଚିତ୍ର କାହାଣୀ

ମାୟାରେ ପକାଇଦେଲା ।

ମାତା ପୁତ୍ର ଆଉ ସ୍ନେହ ମମତା

ବିଚ୍ଛେଦ କାରଣ ହେଲା

ସମୟ ସବୁକୁ ବଦଲେଇ ଦେଇ

ହଇରାଣ କରାଇଲା ।

କୃଷ୍ଣ ଙ୍କର ଏହି ମାୟାମୋହ ପ୍ରେମ

ଥିଲା ଅତି ଚମତ୍କାର

କିଏ ଜାଣିଥିଲା ପ୍ରଭୁ ଙ୍କ ଏ ଲିଳା

ପ୍ରେମ ଅଢେଇ ଅକ୍ଷର ।