ନିରୋଳା ମୂହୁର୍ତ୍ତ

କିଶୋରର ଚପଳତା ପାଠପଢା ଚାକିରୀବାକିରୀ

ଘର ସଂସାର ଜୀବନର ଜଞ୍ଜାଳ ପରେ

ମୁଁ ପାଇନି କେବେ ତୁମକୁ ।

ଖୋଜୁଛି ଏବେ ବି

ଅବସର ନେଲା ପରେ

ଭାବିଥିଲି ନିଶ୍ଚୟ ତୁମ ସାଥେ ଦେଖା ହୋଇଯିବ ମୋର ,

କିନ୍ତୁ ଏଠି ତ ସମସ୍ତେ ଦଉଡୁଛନ୍ତି ଆଗକୁ ଆଗକୁ

ଠେଲିପେଲି ପ୍ରତିଦ୍ଵନ୍ଦୀ ମନୋଭାବ ନେଇ

ସୀମାଗାର ମାନଙ୍କରୁ ବିଚ୍ୟୁତ ହୋଇ ।

ଦଉଡ ଏଠି କଣ ଯେ ସରୁଛି

ତାଠାରୁ ବର୍ତ୍ତୀ ଯିବି

ଦଉଡି ଦଉଡି ଆଜି ଗୋଡ ଦୁଇଟିରେ ମୋର

ଆଣ୍ଠୁଏ ଆଣ୍ଠୁଏ ଦରଜ ।

ତଥାପି ମନ ମୋର

ସବୁବେଳେ ଦଉଡରେ ସାମିଲ ହେବାକୁ

ଭିଡି ମୋଡି ହୋଇ ପଦାକୁ ବାହାରି ଆସୁଛି 

ଆଉ କିଛି ବାଟ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଠୁଁ ଟପିଯିବାକୁ ।

ପ୍ରେମ ପ୍ରଣୟ ହର୍ଷ ବିଷାଦର କୋଳାହଳେ

ଜିଦ୍ କରା ଛୋଟ ଶିଶୁଟିଏ ପରି

ମନ ମୋର ହଜିଯାଇଛି

ଅଚିହ୍ନା ମଝି ରାସ୍ତାରେ ଠିଆ ହୋଇ

ଭାବୁଛି ବେଳେ ବେଳେ

ଏତେ ବାଟ ଅବା ମୋର କାହିଁକି ଗସ୍ତ

କାହାର ଅନୁସନ୍ଧାନେ ?

ଠିକଭୁଲ୍ ଲାଭକ୍ଷତିର ହିସାବ କରି କରି

ପକ୍କା ବ୍ୟବସାୟୀଟିଏ ହୋଇଯାଇଛି ୟା ଭିତରେ ।

ମୋ ଚାରିପଟେ ଏଠି କୋଳାହଳ

ନିର୍ଜନ ଜାଗାରେ ଏକୁଟିଆ 

ଦିନେ ଦିନେ 

ବାହାରିଲେ ତୁମ ସନ୍ଧାନରେ

ସେଠାରେ ବି କୋଳାହଳ ଭାରି ଭିଡ ।

ଶବ୍ଦର ଢେଉ ସବୁ ଅତଡା ଖାଏ କାନେ

ସ୍ମୃତିର ଚଢେଇମାନେ ବସା ବାନ୍ଧନ୍ତି ଆସି ମନଡାଳେ

ବୁଢୀଆଣୀ ଜାଲ ବେଢିଯାଏ ମୋ ଆଖିପତାରେ

ପୁରାପୁରି ଅନ୍ଧ ପାଲଟିଯାଏ

ତୁମକୁ ଭାବିବାରେ ଖାଲି ଯାହା ମୁଁ

ଛଳନା ଆଉ ଅଭିନୟ କରେ ।

ତୁମ ସହ ଏକାନ୍ତ ହୋଇନି କେବେ

କେତେବେଳେ ବା ସମୟ ମୋତେ 

ନିଜକୁ ନିଜେ ଚିହ୍ନାଇବାକୁ ତୁ ଲମକୁ

ତୁମ ସହ ଯାଇ ସ୍ଵର୍ଗରୁ ପାରିଜାତ ଫୁଲ ଆଣିବାକୁ  ।

ଦୁଃଖ ଖାଲି ମୋର ତୁମ ସହ ଦେଖା ହେଲାନି

ହେବ କି ନାହିଁ କହିପାରୁନାହିଁ

ଆଶା କିନ୍ତୁ ଭାରି କମ ।

ଚାତକର ଆଖିରେ ଦେଖୁଛି ଆଜି 

କିଶୋରୀ ମନଟା ମୋର ତୁମରି ସନ୍ଧାନେ

ଲୋଭରେ ସିନା ବେକେ ପାଣିରେ ପଶିଛି

କିନ୍ତୁ ରହି ରହି ପାଣିରୁ ଡାକ ଛାଡୁଛି

ଅତି ଆକୁଳ ହୋଇ

ବାପାଲୋ ପଦ୍ମ ଘୁଞ୍ଚିଘୁଞ୍ଚି ଯାଉଛି ।