କି ଲାଜ ମ

ଲାଜ ଗହଣାରେ ସଜବାଜ ରାଣୀ

ନବବଧୂ ଓଡିଆଣୀ

ଝଟକେ ମଥାରେ ସିନ୍ଦୁର ତାହାର 

ଝୀନ ଓଢଣୀକୁ ଟାଣି ।

ଝରି ପଡେ ହସ ମଲ୍ଲୀ ଯୂଇ ଯାଈ 

ମଣ୍ଡିତ ଗଭା ସୁବେଶ

ବାଜେ ରୁଣୁଝୁଣୁ ପାଦରେ ନୂପୁର 

ମହକେ ନନ୍ଦନ ବାସ ।

ହାତରେ ମେହେନ୍ଦୀ ନାଲି ଶଙ୍ଖାଚୂଡି

ପାଦରେ ଅଳତା ଚିତା

ଦେହ ତା ପରଶି ମଳୟ ପବନେ

ଭରେ ମୃଦୁ ଶୀତଳତା ।

ଲାଜକୁଳୀ ଲତା ବଧୂ ଓଡିଆଣୀ

ମାଧୁର୍ଯ୍ୟର ଗନ୍ତାଘର

ସୁକୋମଳ ତାର ହୃଦୟୁ ନିର୍ଝରେ

ସ୍ନେହପ୍ରେମ ସୁମଧୁର ।

କଜ୍ଜ୍ୱଳ ରେଖାରେ ତା ନୟନକୋଣେ

ସହିଷ୍ଣୁତା ନତମୁଖେ

ଲାଜଭରା ହସେ କୁହୁକ ତା ସ୍ପର୍ଶେ

ଉଲ୍ଲସେ ପ୍ରାଣ ପୁଲକେ ।

ଆହା କି ଅପୂର୍ବ ସେ ଲାଜ ମହିମା

ଆକର୍ଷଣ ସମ୍ପର୍କରେ

ପାରିନାହିଁ ବର୍ଣ୍ଣି କବିର ଲେଖନୀ

ସଂସାରେ ବିଶ୍ବ ମଣ୍ଡଳେ ।