तू अन् पाऊस.....

ढग सरकू लागले

झोंबे सोसाट्‍याचा वारा

थेंब-थेंब त्‍या सरीचा

घाव करे तो गहिरा

जुन्‍या जखमा किती त्‍या?

आज नव्‍याने वाढल्‍या

जुन्‍या आठवणी सार्‍या

त्‍याने उघड्‍या पाडल्‍या

नको छळू रे तू असा!

कधी येत अनवाणी

चिंब करशी मनाला

डोळ्‍यामधी आणि पाणी

होता हातामधी हात

हवा-हवासा तू वाटे

ढग पावसाळी आज

बोचतात मनी काटे