तीस मे

ते वढंच सांगायचं

रा हील होतं

वा जत गाजत येणाऱ्या कोरोनाला

दि सताच क्षणी ठेचायच होतं...

व टारले डोळे पण

स रंजाम त्याचा फार मोठा

कुं कू लावायच्या आधीच त्याने

द मदार प्रवेश मात्र केला...

सां गून सवरून पाहिले तरी

ज रा देखील भीती वाटली नाही

   उंटाची जणू जात याची

   मान घालून तंबूच उखडू लागली...

   तंबू आता वेशीवरच ठेवलाय

   त्याला चांगलाच धडा शिकलाय

   घर आम्ही सोडणार नाही

   व्यायामही बंद करणार नाही...

   आरोग्याची कास धरू

   आंनदाचा मार्ग धरू

   बाहेरच्या बाहेरच शत्रूला त्या

   चला सहज नष्ट करू....!