पहिलं प्रेम.!

पहाटे पहाटे गाडी निघाली

घेऊन साऱ्या बाल मंडळीला

सहलीची ती पहिली वारी

चालली धरण जवळचे पहायला

नट्टा पट्टा नीट नेटका

परिट घडीचे कपडे अंगावरी

थोडी थोडी म्हणत फासली

पावडर लालीसह तोंडावरी

पाठीशी घेतली पिशवी

भरून पुरणारी शिदोरी

जागाही धरली गाडी मध्ये

जाऊन पहिला खिडकी शेजारी

गलका उडाला जागा धरण्या

पिशव्या पटा पटा पडल्या खिडकीतून

एक पिशवी अंगावर आली

झटकन काच बाजूस सारून

सारवा सारव झाली पण

पिशवी तशीच पडली होती

मागे वळऊनी पाहता

एक चिमुरडी रडत येत होती

दोन वेण्या डोकीवरी

ओले अश्रू आजूनही गालावरी

ध्यान परकर पोलक्याचे

येऊन बसले रडतच शेजारी

गाडी चालता गणती झाली

पुस्पि निघाली ती पवारची

अण्णा अण्णा हाक आली

खिडकीतून तिच्या आईची

गाडी निघता माय म्हणाली

सांभाळून घ्या पोरीला

निरोप वाटला मज त्या क्षणी तो

पूजली का देवा हीच पाचवीला....?