नटखट रे मुरलीधरा

साद ऐकुनी तुझ्या बासरीची 

बेधुंद झाली राधा बावरी

नटखट रे मुरलीधरा

तूच वसतोस अंतरी

तूच माझा कृष्णसावळा

अधुरीच राधा तुझ्याविना

प्रेम आगळेच तुझे-माझे

छबी तुझी माझिया नयना

रुप सावळे भाळले किती

त्यात मोरपीस शोभे भाळी

संगे बासरीचे स्वर मनोहारी

गोपिकांचा मेळा भोवताली

कृष्ण-कृष्ण मुखी रात्रंदिनी

कृष्णप्रेमात राधा न्हाली

जोडी अशी राधा-कृष्णाची

दोघे एकरुप जाहली

पाहूनी प्रतिबिंब जलातही

सावळ्याचीच दिसे छबी

तन जरी असे अलग तयांचे

तरी एकाच अंतरी वसती