माझा शेतकरी राया...

दिवसरात काबाडकष्ट करतो

काळ्या मातीत शेतकरी राया

त्याचं सारं आयुष्य जातं मातीत

किती ती धरणी मातेवर माया||१||

निसर्गाचे महत्व तुझं ठाव

बळीराजा शेतात राबतो

म्हणून आपण सारेजण

दोन वेळचं अन्न खातो||२||

कुणी बी बियाणं बोगस

विकून तुला फसवतो

सावकाराच्या कर्जानं

तू पार बुडून जातो||३||

कधी निसर्गाचा कोप

पिकांची नासाडी करतो

सारं रान पेरून डोळ्यांनी

नेहमी पावसाची वाट पाहतो||४||

उपासमार न तो पोटाला

पडणारा पीळ काही सोसवेना

सगळ्या हलाखीच्या परिस्तिथीत

आत्महत्येशिवाय तुला काही दिसेना||५||

खंत इतकीच आज मनाला

देश आपला बराच सुधारला

पण साऱ्या जगाला पोसणारा

पोशिंदा मात्र गरीबच राहिला||६||

आयुष्यभर कष्ट करूनही

कर्जानं जीव हैराण होतो

ह्या मातीत जन्म घेऊन 

ह्या मातीतच अंती मिसळतो||७||

अरे माणसा आता तरी जागा हो

बळीराजाचे ऋण अनमोल

त्याच्या पिकाला देऊ योग्य 

भाव आनंद होईल त्यांस खोल||८||

🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱