कवितेची वही

काल मी सहज म्हणून ,

चाळली जुनी कवितेची वही 

पाना पानावर तुझीच प्रतिमा 

शब्दातून उमटली, प्रेमाची ग्वाही ||१||

हात फिरवताना भास क्षणिक 

मनाला हळवं करून गेला 

दुरावलेल्या सुगंधी प्रेमाला 

डोळ्यातून पुन्हा ओघळुन गेला ||२||

होत्या काही कविता प्रेमाच्या 

काही नाजूक गुलाबी मोहाच्या 

नाटकी काही, काही लाडाच्या 

नंतरच्या होत्या काही विरहाच्या ||३||

ती कवितेची वही साक्ष नात्याची 

मी अजूनही जपून ठेवली आहे 

तुझी आठवण आल्यावर 

पुन्हा पुन्हा मी वाचली आहे ||४||