काव्य

तू यावे, बरसावे, आणिक,

ओठी नव काव्य स्फुरावे !

तू गावे, छेडीत मेघ मल्हार 

अन, सरीत त्या सूरांच्या...

मन भिजुनी चिंब नहावे !

धरतीचा कणकण बहरून

येता फुलून हिरवा...

सप्तरंग ते नभात मग, 

गगनाने साऱ्या उधळावे !

केतकीच्या बनी बहरला सुगंध, 

मोगरा, चाफा, रातराणी अन....

दारात तो निशिगंध, 

करतो जेंव्हा मला धुंद !

संधिकाली मी रोज मग

स्मरते रे त्या कातरवेळा,

तुज सवे माझ्या सोबतीला

फुललेला होता नाजूक कुंद !

बहरला दारी निसर्ग असा भव्य,

तुज आगमनाची चाहूल देण्या.... 

पाठविले सांग मज कुणी आज हे,

शब्द सुमनांत सजवून काव्य ! ??