हे रंग जीवनाचे

जीवनाच्या रंगमंचावर

उधळती सगळेच रंग

कुणी भिजतो गडद रंगात

कुणाचे राहती कोरडे अंग

बालपणाची सावली

तारुण्यावर पडत नाही

पहाता पहाता येते वार्धक्य

रंग जीवनाचे सारखेच रहात नाही

भिजतो चिंब आनंदात कधी

कधी वाहतात नद्या अश्रूंच्या

दुःखाची पांघरतो चादर कधी

कधी धारा दुधाळ मधुचंद्राच्या

ऊन तिथे सावली असणारचं

कलेकलेने बदलतात चंद्राच्या कळ्या

दुःखासोबत सुख उमलणारचं

कष्टाने मावळतात जीवनाच्या अवकळा

जीवन आहे एक संघर्ष

स्वार्थत्याग हा अनमोल ठेवा

सदविचार बाळगून अंगी

जीवनाच्या चाखू मेवा

संतुलित असावा जगण्याचा छंद

प्रेमभावानी जिंकू हृदय सर्वांचे

साहाय्य करून एकमेकांना

शिल्पकार आपणाचं आपल्या जीवनाचे