चाहूल

मन होईल बावरे 

तुला कशाची रे भित्ती

मनी चाहूल लागता

मन अंतरंग होई

अशी चाहूल सखा तो

माझ्या स्वप्नात येई 

गोड आवाज देऊन

सारे भ्रम दूर करी .....

कोरा कागद असतो 

भावनांचा तो संदेश 

चाहूल लागताच होते

माझं मन सैर भैर.

तुझी चाहूल लागते

जीव कासावीस होतो

सायंकाळ ती बोचते

तुला बिलगू पाहते.......

सखी कुणाची करते 

जीव ओवाळून प्रेम

शब्द अपुरे ते होत्तत

तिच्या खऱ्या डोळ्यातून ..

कातरवेळ ही

मन भारावून जाई

सखी सोबतीला कुणी नाही

होते डोळ्यांना त्या घाई 

चाहूल कशाची ती लागे 

मग देवाला पाहते...

पक्षी चातक तो थोर

देतो सख्याची चाहूल

नभ सारे उतरते मग 

जीव येतो थाऱ्यावर......

राधा कृष्णाची चाहूल

कृष्णा मिरेची साधना

प्रेम काय तीच जाणे

जिला कृष्ण. ना भेटला......

रातराणी पांघरली 

वेडे गुंतले हो मन

कट्यातल गुलाब पुष्प

 देते प्रेमाची चाहूल......

मन पाखरू का होई

आसमंत हो निरभ्र

येतं चाहूल धन्याची

लागतो मनी काहूर

उन सावली चा खेळ

होईल चालू मनामध्ये

जाई कुठवर मन 

शुधू कशी रे मी कुठे......

मोराला चाहूल होता पावसाची 

नाचतो तो फुलून पिसारा

अंगांग शहारून निघते त्याचे

कशी ही किमया निसर्गाची ........

चारोळीची चाहूल म्हणू 

की कविताची

सगळ्या मनातल्या कल्पना

त्यांना कश्या आवरू.......

लग्नाच्या नव वधूला

चाहूल लागते नवीन संसारी

तिला वाटते जीवन तिचे 

फुलून गेले तिच्या सासरी.......

गोंडस ते बाळ

तान्हे लेकरू घेऊन

माय उभी हो शेतात

चाहूल पिकाची घेऊन......

मनाला हसून चाहूल लागते कुणाची

कुणा तान्ह्या वासराला आई मिळते हो त्याची

जिची माया त्याच्यासाठी 

साऱ्या आयुष्याला तारी......

साऱ्या आयुष्याला तारी.........