મન

પંખીની જેમ મારુ આ મન સદાય ઉડતું,

ડૂબે નહીં કદીયે સાગર માયે તરતું.

મારા મહીં જ રે તુ એ તો ભલેને લાગે,

મુજને મૂકી જતું ને ક્યાં કયાં ફરતું.

પારા સમાન એ તો સદાય ચંચળ લાગે,

કાબૂ મહીં રહે ના એ તો હવામાં ઉડતું.

સાગર રૂપે જ એ તો ઈચ્છા ઘણી તરાવે,

ઈચ્છાઓ મરી જતી પણ આ મન કદી ન મરતું.

મંઝિલતણી ન પરવા ભાવના એણે કદી કરી છે,

એ તો સદાય આગળ પગલાં ધીમે ધીમે ધરતું.