બારણું

બારણું પૂછે બારઝાખને પાનું વીત્યા વરસનું,

બારણું બની રહ્યુ સાક્ષી એ કારમી બારઝાખનું.

દુઃખનો દરેક વખતે અહિં થાય રાતવાસો,

ચૂકવી શકું ન જ્યારે હું દા'ડિયું દિવસનું.

બારણું બની રહ્યુ જીવનના હર રાજદાર,

આબરૂ સાચવી રાખી હર કારભારની.

ટુકડા હજાર કરતું બસ એક જણ વૃક્ષોની,

એ કામ તો નથી કંઇ બે-ચાર, પાંચ-દસનું.

ટહુકાં જ તેજનાં સૌ જ્યાં આથમી ચૂક્યાં છે,

બારણું કોને સુણાવે ગાણું હવે આ વેદનાનું.

ઉગી નિકળીશ છોડ બનીને વાવશો જો તમે,

બારણું બની રહીશ 'ભાવના' તમ ઘરબારનું.