सहज आज स्वताहून थांबलो

सहज आज स्वताहून थांबलो
का स्वप्न पूर्ण करुनी
या जगापुढे धावलो,
शिक्षणाची पायरी चढूनि
श्रीमंतीत राहिलो,
स्वतःतच मिसळून
या शर्यतीत वाहिलो.

गेले होते क्षण ते
गरीबांच्या घरचे,
आठवतात अजूनसुद्धा
दिवस त्या माळ्यावरचे,
अंगावर नव्हते कपडे
घालायचो धोती,
आयुष्यात येऊन
तेव्हा भूकच मेली होती.

तहानलेल्या भुकेची
उघडी होती दारं,
दिसभर कामाचा
होता डोक्यावर भार,
फाटक्या पुस्तकांशी
केली होती नाती,
अंधारात राहून
शिक्षणाची आवड किती होती.

संकट झेलूनी
आज घडलीया अद्दल,
आयुष्यापुढे ही
जगण्याची नक्कल
कोसत होती तेव्हा मला
गरिबीची परिस्थिती,
आज जिंकूनिया बसलो
आता नाही कोणाची भिती .