આકાશી દરિયો

આકાશી દરિયો આજ હેમંતી
સમી સાંજેનજર ગઈ મારી -
જ્યાં ઊંચે નભદરિયે સોનેરી મોજામાં
સૂરજને સહેલ લેતો દીઠો.
શ્યામ વાદળીની કોરે બેસી હોડીમાં જાણે ફરતો દીઠો.
જોતજોતામાં ધસી આવ્યું કાળા વાદળાઓનું સૈન્ય,
જાણે કહેવા લાગ્યા સૂરજને અમારી પર પણ કરો સવારી..
મેં જોયું સૂરજ ગયો શરમાઈ..
ડૂબકી મારી એણે દરિયામાં..
વાદળા બિચારા ના સમજ્યા,
ચોધાર આંસુએ રડી પડ્યા.
મારી આસપાસનાં લોકો બધા આમતેમ દોડી લપાઈ ગયા.
વૃક્ષો પલ્લવો ને હું બે હાથ ખુલ્લા કરી ખુશી ખુશી આંસુઓને ઝીલી રહ્યા.
વૈશાખી વાયરાએ કર્યો સુસવાટો મેઘરાજે લીધો વીજનો સહારો.થથરી ઉઠી!
હિંમત ના હારી..
હું છત્રી,રેનકોટ વિનાની એવી હું.
પહેલા વરસાદે નાચી ઉઠી,
હું છબછબિયાં કરતી કુદી રહી,
હું પગ નીચેથી વહેતા વારિ વમળમાં પાણીનાં ગલગલિયા માણી રહી હું.
.હવે ઉપર ગઈ નજર મારી
જ્યાં ચાંદાને શ્વેત વાદળીમાં મલપતો દીઠો 
શ્રાવણી રજનીને મ્હાલતી દીઠીરહી
ગયેલા વર્ષાનાં ટીપાને જાણે,
અંબરે તારલા બની ચમકતા દીઠા!
હું વીસરી ગઈ કે છે ઘરે જવાનું..
બસ અાકાશને નીરખતી રહી
કુદરતી કરિશ્માને જોતી રહી..